Μπαϊράμι στη Μ. Θάλασσα... Κοντεύει να γίνει παράδοση!

Πως τα καταφέρνουμε και καταλήγουμε κάθε χρόνο στο τέλος της νηστείας κάπου στη Μ. Θάλασσα, είναι πράγματι μυστήριο... Πριν ένα χρόνο τέτοιες μέρες ήμασταν κάπου μεταξύ Τραπεζούντας , Rize και Ayder . Φέτος πάμε Samsun-Ordu-Amasya (χωρίς φοβερές προσδοκίες) . Θα δούμε μουσεία, θα φάμε hamsi (χαμσία τα λέμε εμείς) και θα επισκεφτούμε το ακρωτήρι στο οποίο ξέμειναν οι Αργοναύτες. Έχουμε δηλαδή βόλτες, φαγητό, μυθολογία. Τι καλύτερο;

Επίσης πάμε (επιτέλους) στο Polonezköy που είναι στη λίστα μου εδώ και 2 χρόνια. Θα σας πω περισσότερα μετά τις γιορτές. 

Για όσους είναι ή θα είναι στην Πόλη κατά την περίοδο του Şeker bayramı το μόνο που έχω να πω είναι: ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ! Δεν υπάρχει χειρότερο μέρος σε όλη τη χώρα αυτή την περίοδο. Από την αρχή της İstiklal μέχρι το Şişhane ο κόσμος είναι μια ατελείωτη παρέλαση ανθρώπων που θα ευχόσουν να μην είχες συναντήσει ποτέ. Όχι απαραίτητα κλέφτες ή ανώμαλοι. Αλλά η λογική της μάζας και η βεβαιότητα ότι δεν πρόκειται να τους ξαναδείς μετατρέπουν τους ανθρώπους σε κινούμενα προβλήματα. 

Επίσης το τέλος της νηστείας κατά ένα τρόπο σημαίνει και την πτώση κάθε ηθικού φραγμού για πολλούς. Οπότε καθίστε σπίτια σας, επισκεφτείτε κανένα πάρκο (τόσα υπάρχουν!) και ευχηθείτε να αποχωρήσουν σύντομα οι βάρβαροι.

Οι συστάσεις είναι περιττές: Πέργαμος

Φτάνουμε στην Πέργαμο (Bergama) γύρω στις 12, η ζέστη είναι αφόρητη και το μουσείο κλειστό. Αποφασίζουμε να βρούμε μια σκιά και να πάρουμε πρωινό όσο περιμένουμε να ανοίξει. Πέφτουμε πάνω σε ένα φασαριόζικο γκρουπ από την Ελλάδα που αρχίζει τις ερωτήσεις: Πού μένετε; Γιατί ξέρετε τουρκικά; Τι δουλειά κάνετε; Μπορείς να τους πεις να μου κάνουν φραπέ; Πάει η ηρεμία και το χαλαρό πρωινό κάτω από τα αμπέλια.

  Μετά από λίγο τελειώνει το μεσημεριανό διάλειμμα και το μουσείο ανοίγει. Η φίλη μου η Jayda μας έχει προειδοποιήσει πως το σπουδαιότερο τμήμα του αρχαιολογικού πλούτου (με ολόκληρο το θυσιαστήριο του Δία) βρίσκεται στη Γερμανία. Παρόλα αυτά η συλλογή του μουσείου είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή.Επόμενη στάση η Ακρόπολη. Φτάνουμε στην είσοδο του τελεφερίκ με ταξί και ξεκινάμε την ανάβαση. 

 Ο αρχαιολογικός χώρος είναι ατελείωτος. Το πιο εντυπωσιακό τμήμα (κατά τη γνώμη μου) είναι το αμφιθέατρο, το οποίο βρίσκεται στις παρυφές του αρχαιολογικού χώρου και του οποίου η σκηνή βρίσκεται μόλις μερικά μέτρα από το γκρεμό. Η θέα στην κοιλάδα και η φοβερή του κλίση το καθιστούν μοναδικό.

Επόμενη στάση η εκκλησία της Περγάμου (αυτή από την Αποκάλυψη καλέ) .  Ανοίγω τα τεφτέρια με τις σημειώσεις μου να δω πως θα τη βρούμε και διαβάζω: Με το που θα βγείτε από το τελεφερίκ αρχίστε να περπατάτε προς την Πόλη. Στο δρόμο θα συναντήσετε ένα σωρό από τούβλα. Φτάσατε. 

Δείτε τη φωτογραφία και θα καταλάβετε.

 Φεύγουμε και από την εκκλησία και συνεχίζουμε. Τελευταίος σταθμός πριν φύγουμε: το Ασκληπιείο.

Στον αρχαίο κόσμο τα ασκληπιεία ήταν κάτι παραπάνω από νοσοκομεία, ήταν κάτι σαν ιατρικές σχολές. Σύμφωνα με κάποιες πηγές δεν δεχόντουσαν ασθενείς τους οποίους δεν μπορούσαν να βοηθήσουν. Δεχόντουσαν προσφορές από όλο τον κόσμο, είχαν ιαματικά λουτρά, βιβλιοθήκη και Αγορά. Οι επισκέπτες διανυκτέρευαν και την επομένη συζητούσαν τα όνειρά τους με τον ιερέα. Στο Ασκληπιείο της Περγάμου έλαβε τη μόρφωσή του και έδρασε για μεγάλο διάστημα ο Γαληνός, ο οποίος στη συνέχεια έγινε προσωπικός γιατρός του Ρωμαίου αυτοκράτορα και προχώρησε σε ιατρικά θαύματα (για τα δεδομένα της εποχής).

Αυτά λοιπόν από την Πέργαμο. Μπορεί κανείς να την επισκεφτεί από τη Σμύρνη (~2 ώρες με mini-bus τα οποία αναχωρούν περίπου κάθε μισή ώρα) , το Çanakkale ή την Πόλη (~10 ώρες, δεν το συνιστώ) .

Μπορείτε να δείτε τα πάντα μέσα σε 6-7 ώρες και δεν χρειάζεται να διανυκτερεύσετε.

Şirince

 Από τη Σμύρνη παίρνουμε το λεωφορείο για το Selçuk και από εκεί mini-bus για την Έφεσο (θα ακολουθήσουν οι σχετικές αναρτήσεις) .  Αποφάσισα να ξεκινήσω όμως ανάποδα, από το Şirince.

Η πρώτη μου εντύπωση είναι πως το χωριό αποτελεί μίνι συνδυασμό  Safranbolu και Yörük köyü .

Ο μύθος λέει ότι οι πρώτοι Έλληνες αποφάσισαν να το αποκαλέσουν Çirkince (άσχημο) για να αποτρέψουν μη μέλη της κοινότητας να επισκεφτούν το χωριό. Με τους Βαλκανικούς, τον Α' Παγκόσμιο και την Καταστροφή της Σμύρνης οι Έλληνες φεύγουν (μαζί τους και η οικογένεια της Δ. Σωτηρίου)  και στο χωριό έρχονται τόσο Τούρκοι από τις γύρω περιοχές, όσο και μουσουλμάνοι που αφήνουν την Ελλάδα με την ανταλλαγή πληθυσμών.

Σήμερα το χωριό ζει σχεδόν αποκλειστικά από τον τουρισμό και τα κρασιά του.Μην περιμένετε τεράστια ξενοδοχειακά συγκροτήματα και ορδές ξένων. Οι επισκέπτες είναι αρκετοί σε σχέση με τον πληθυσμό, όχι όμως τόσοι ώστε να ωθήσουν τον παραδοσιακό χαρακτήρα του χωριού σε εξαφάνιση. Τα σπίτια διατηρούν την αρχιτεκτονική της προπολεμικής περιόδου, τα εστιατόρια σερβίρουν τοπικές νοστιμιές και σπιτικά φαγητά. 

  Στα μαγαζιά του χωριού μπορεί κανείς να αγοράσει μέλι,γλυκά του κουταλιού, κρασί, σαπούνι (μην ξεχνάμε τη μακρά παράδοση της περιοχής στην παραγωγή σαπουνιού, το οποίο κατα περιόδους ήταν πιο δημοφιλές και από το συριακό ακόμη!) , λιαστά λαχανικά, ρίγανη και πολλά άλλα παραδοσιακά προϊόντα.

 

(Υπο ανακαίνιση και σε -σχετικά- καλή κατάσταση βρίσκεται η παλιά ορθόδοξη εκκλησία του Αγ. Ιωάννη Προδρόμου)

Ναυάγια, πυρκαγιές και η οικογένεια Jackson

Άργησα λίγο αλλά επέστρεψα! Και επειδή έχω ήδη αρχίσει να αναπολώ τις μέρες των διακοπών είπα να ξεκινήσω από τον βασικό προορισμό: τη Σμύρνη. Ψάχνοντας για αξιοθέατα, μουσεία και ότι εν πάσει περιπτώσει θα άξιζε να επισκεφτούμε ήρθα αντιμέτωπη πολλές φορές με τη φράση-κλειδί: "Μην περιμένετε πολλά, η πόλη είναι μοντέρνα, ελάχιστα έχουν απομείνει από το παρελθόν (κυρίως λόγω της Μεγάλης Πυρκαγιάς, υπεύθυνοι για την  οποία ήταν κατά τους Τούρκους ήταν οι Χριστιανοί, και κατά τους Χριστιανούς οι Τούρκοι)  " .
Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να μην χάσουμε χρόνο τριγυρνώντας στην πόλη και να εκμεταλλευτούμε το γεγονός πως βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την Πέργαμο, την Έφεσο και άλλες περιοχές που θέλαμε να επισκεφτούμε.
Απόφαση η οποία μας βγήκε μεν σε καλό, καθώς δεν χρειάστηκε να διανυκτερεύσουμε αλλού, μας στέρησε όμως την ευκαιρία να δούμε πολλά πράγματα σττην Πόλη (δεν προλάβαμε να πάμε στην Αγορά, να δούμε το Ασανσέρ, το μουσείο Ατατούρκ και πολλά άλλα) . Δεν πειράζει όμως, είδαμε τη μεγάλη ατραξιόν της πόλης, το μισοβυθισμένο καράβι στο λιμάνι  (για λεπτομέρειες δείτε την προηγούμενη ανάρτηση) . Φάγαμε το πρωινό μας στην παραλία, πήγαμε στο Κορδελιό (Karşıyaka) για ποτό, φάγαμε στο The Jackson 5 (μπαράκι γεμάτο με αφίσες, δίσκους, φαγητά που φέρουν το όνομα του M. Jackson)...  

Αυτά λοιπόν από τη Σμύρνη. Επιστρέφω με τις πολύ πιο δημιουργικές εκδρομές μας στην περιοχή και πολλές φωτογραφίες.

Διακοπές σε περίληψη

(Παραθέτω και την αγαπημένη μου φωτογραφία από αυτό το ταξίδι, ένα καράβι που μισο-βυθίστηκε στην προβλήτα του Konak με φόντο το υπέροχο ηλιοβασίλεμα. Τραυματίες δεν είχαμε οπότε μπορείτε να την απολαύσετε χωρίς τύψεις)

Πίσω μετά από μερικές υπέροχες ημέρες στα τουρκικά παράλια. Είδαμε τη Σμύρνη (İzmir), την Έφεσο (Efes), την Πέργαμο (Bergama), το Şirince, το Selçuk (Άγιος Θεολόγος) , το Çeşme. Φάγαμε ψάρια, σιμίτια, πρωινά στην παραλία, κεμπάπ (όχι εγώ καλέ, μην αγχώνεστε) και παγωτά. Βγάλαμε φωτογραφίες, ήπιαμε μπύρες, κάναμε τις βουτιές μας, πέσαμε πάνω σε ελληνικά γκρουπ, μας ρώτησαν οδηγοί πως θα βγουν στην τάδε πλατεία της Σμύρνης (και τους απαντήσαμε αλλά δεν μας πήραν στα σοβαρά). Highlight του ταξιδιού οι γάτες στη Σμύρνη (ο Γιώργος που δεν τις συμπαθεί έπαθε δηλητηρίαση , ergo αφήστε τις ήσυχες γιατί θα σας καταρραστούν). Επειδή όμως έχει ακόμη πολλή ζέστη και δεν είμαστε για να καθόμαστε αγκαλιά με τον υπολογιστή και να επεξεργαζόμαστε φωτογραφίες, θα αρχίσω τις σχετικές αναρτήσεις όταν γυρίσω στη δουλειά. Σας αφήνω με την ευχή να πλατσουρίσετε περισσότερο από εμένα (2 μπάνια και τέλος για φέτος) και να δείτε υπέροχα μέρη.