.

"thisisistanbul" Anadolu Anadolu Kavağı Ani Anıtkabir Antakya Apogevmatini Ayder Bergama Beşiktaş Çeşme Cihangir Demirören Deniz Efes Emirgan Erzurum Events İ.K.S.V. Instituto Cervantes Internet İstanbul İzmir Kapalı Çarşı Kervansaray Konya Kumpir Mevlana Momiji Ortaköy Pera Müzesi Rize Safranbolu Sarıyer Selçuk Şirince Süleymaniye Sushi Tips Tortum Udonya Yalova Yörük Köyü Αdana Αγία Σοφία Άγκυρα Αγορές Αδριανούπολη Αιγυπτιακή αγορά Αμάσεια Ανατολία Ανίον Αντέπ Αξιοθέατα απαγόρευση blogspot.com Απογευματινή Αριθμοί Αρμενία Αρχαία Πόλη Αρχοντικά Αστυνομία Βόλτες Βόσπορος Γάμοι Γάτες Γείτονες Γιορτές Γιουρούκοι Γιώργος Δερβίσηδες Διακοπές Διασκέδαση Εγκληματικότητα Έθιμα Εκδηλώσεις Εκκλησίες Εκλογές Εκπαίδευση Ελλάδα Ελληνικά Εμπορικά Επαγγέλματα Επικαιρότητα Έφεσος Ιαπωνία Ιαπωνική κουζίνα Ικόνιο Ισλάμ Καθαρίστρια Καθημερινότητα Καιρός Κακοτοπιές Κάκτοι Καλοκαίρι Καρναβάλι Κάστρα Καταρράκτης Κατερίνα Καφετέρια Κερατέα Κλέφτες Κυκλοφοριακό Κωνσταντινούπολη Λεωφορεία λογοκρισία Λουτρά Μ.Ασία Μαύρη Θάλασσα Μελομακάρονα Μνημεία Μουσεία Μουσική Μπαϊράμι Μπακλαβάς Μύθοι Μωάμεθ Ναυάγια Νεόπλουτοι Νηστεία Νοσοκομεία Ντύσιμο Οδηγοί Παιδιά Πάλη Παλιατζίδικα Παναγία Σουμελά Παράλια Παραλίες Πάρκα Πάρκο Ulus Πάρκο Yıldız Πάσχα Πέργαμος Περιβάλλον Περιπέτειες Πλατεία Τάξιμ Ποντιακή μουσική Πόντος Πρωινό Πυροτεχνήματα Ραδιενέργεια Σαμψούντα Σαφράνπολις Σινώπη Σισμανόγλειο Σμύρνη Στατιστικά blog Ταξί Ταξίδια Τάταυλα Τάφοι Τέχνες Τζαμιά Τζιχάνγκιρ Τόκιο Τοπωνύμια Τουρκία Τουρκικά Τραίνο Τραπεζούντα Τροχαίο Τσάι Τσουκούρτζουμα Φαγητό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Φήμες φυλακές Φωτογραφία Χαιρετισμοί Χάρης Χέννα Χριστούγεννα Ψάρια

Saturday 29 January 2011

Πυροτεχνήματα

Πυροτεχνήματα τα Σάββατα. Πυροτεχνήματα για εγκαίνια, γάμους, αρραβώνες και αγώνες. Πυροτεχνήματα στο Βόσπορο, σε ταράτσες, σε καραβάκια, στις παραλίες. Κανείς ποτέ δεν ξέρει τι ακριβώς γιορτάζεται κάθε φορά που πέφτει ένα πυροτέχνημα. Εκτός αν είναι πρωτοχρονιά, οπότε έχουμε και πυροτεχνήματα στις αυλές, πυροτεχνήματα σε κάθε γειτονιά. Δεν λέω, ωραία είναι, αλλά τα πυροτεχνήματα έχουν πάψει να με συγκινούν από τότε που μετακόμισα στην Πόλη. Και πως  να σε συγκινήσουν όταν τα βλέπεις 3 φορές την εβδομάδα? 

ΥΓ: Όποιος ξέρει τι ακριβώς γιορτάζουμε τα Σάββατα και όλες τις άλλες μέρες που αρχίζουν οι αστραπές και οι βροντές, please! Enlighten me!

Friday 28 January 2011

Antep: Στην πρωτεύουσα του μπακλαβά!

Η πρωτεύουσα του μπακλαβά, του φιστικιού Αιγίνης (φιστίκι Αντέπ στα τουρκικά) και των yemeni είναι αναπάντεχα ευχάριστη. Ιδανική για διήμερο, γεμάτη μικρά μουσεία και παραδοσιακές αγορές, η πόλη του  Αντέπ προσφέρεται για βόλτες, μάσες, χαλάρωση και όλα σε πολύ καλές τιμές. Το αεροδρόμιό της αποτελεί ένα παραπάνω λόγο να την επισκεφτεί κανείς από την Κωνσταντινούπολη καθώς οι πτήσεις εσωτερικού ακόμη και της τελευταίας στιγμής κοστίζουν ελάχιστα.
  Πρώτη στάση το κάστρο, όπου στεγάζεται το μουσείο του Α' Παγκοσμίου. Το μουσείο δεν είναι κάτι ιδιαίτερο αλλά σε ποιον δεν αρέσουν τα κάστρα
και η πανοραμική θέα? Βγαίνοντας από το μουσείο συναντά κανείς μαγαζιά  όπου μπορεί να αγοράσει παραδοσιακά χειροποίητα μικροαντικείμενα.
 (αν αναρωτίεστε τι κάνει ο κύριος της φωτογραφίας θα σας γελάσω. Προσωπικό συμπέρασμα είναι ότι καίει το κεφάλι του έρμου του εριφίου ως μέρος της θυσίας κατά το Kurban bayramı αλλά παίζει και να έχω φαντασία που καλπάζει ή που δεν αρκεί για να συμπεράνεις τι παίζει)
 Λίγο πιο κάτω το παζάρι των μπακιρτζήδων, όπου μπορεί κανείς να βρει μπαχαρικά, μπακίρια, ασημικά, πασμίνες από ντόπια υφάσματα
και άλλα ψιλοάχρηστα αλλά πάντα ευπρόσδεκτα δώρα (η σκέψη μετράει).
 
 Μετά από μια μικρή στάση για τσάι/καφέ, γραμμή για το αρχαιολογικό μουσείο. Με αρκετά αξιόλογη συλλογή και προσεγμένες εγκαταστάσεις,
δεν αποτελεί τη συνήθη αγγαρεία. Η είσοδος είναι 3 λίρες οπότε δεν χάνετε απολύτως τίποτα να μπείτε. Ακολουθεί μια σειρά μουσείων και
παζαριών αλλά η αιώνια ατυχία του ανθρώπου που ταξιδεύει μόνο στις γιορτές επιβάλει να είναι κλειστά. Αν πάτε κάποια άλλη στιγμή
και τα βρείτε ανοιχτά να μου πείτε και εμένα τις εντυπώσεις σας :(
Τέλος, η πόλη είναι σχεδόν επίπεδη οπότε το περπάτημα επιβάλεται (όχι από το σταθμό του λεωφορείου, βρίσκεται πιο κοντά στην
Άγκυρα παρά στο Αντέπ). Σουλατσάραμε μέχρι να βρούμε αυτό που μας έφερε στην πόλη: φαγητό και γλυκό.
 Και το άξιζε.

Thursday 27 January 2011

İstanbul (vol.5) Τα must και οι παγίδες τους.

Βόσπορος, Αγία Σοφία, τζαμί Sultanahmet (γνωστό σε εμάς κυρίως ως Μπλε), πύργος του Γαλατά,  Αρχαιολογικό Μουσείο, Topkapı, Dolmabahçe... Αυτά είναι λίγα μόνο από τα μέρη που πρέπει να δει όποιος επισκέπτεται την Πόλη. Τα περισσότερα έχουν τσουχτερή είσοδο (20TL) η οποία κατά ένα παράδοξο τρόπο αυξάνεται όταν μπαίνουν στη μέση ταξιδιωτικά γραφεία.  

Έτσι,η Αγία Σοφία ξαφνικά κοστίζει 20€  (δηλαδή τα διπλά), το Μπλε Τζαμί 5€ (μα τον Αλλάχ τους δεν έχουν αυτοί οι ξεναγοί, είσοδο σε τζαμί?) ενώ η βόλτα στο Βόσπορο μπορεί να κοστίσει μέχρι και 20€ (τα περισσότρα γκρουπ δικαιολογούν τις απαράδεκτες αυτές τιμές με την παρουσία ενός κυριούλη που διηγείται ιστορίες για αγρίους, παραμύθια για ευκολόπιστους και άλλα γραφικά). Για να μην σας κοστίσει το τριήμερο μαι περιουσία (ή αν κοστίσει τόσο τουλάχιστον να το αξίζει) μπορείτε να κάνετε τα εξής: Να αγοράσετε ένα καλό οδηγό που να παρέχει όλες τις βασικές πληροφορίες για κάθε μέρος (ή να κατεβάσετε δωρεάν από το Wikitravel μαζί με χάρτες από το Google)  και να πάτε προετοιμασμένοι. 

Εναλλακτικά, να προσπαθήσετε να μιλήσετε με τον ξεναγό πριν επισκεφτείτε οτιδήποτε για να δείτε μόνοι σας αν αξίζει τον κόπο. Δεν είναι ντροπή  να πείτε "Δεν θα ακολουθήσω το γκρουπ" (αντιθέτως το να σας πάρουν τα λεφτά σας χωρίς λόγο είναι ). 
Προσπαθήστε να μην πέσετε στην παγίδα των ελληνικών ονομάτων. Μπορεί ο κυρ-Μιχάλης να πουλούσε κύμινο πριν 70 χρόνια αλλά σήμερα το μόνο που μένει είναι το όνομά του. (επίσης το Ρωμιός ιδιοκτήτης δεν σημαίνει αυτόματη έκπτωση 50%, ότι και να σας λένε).
Στα παζάρια μην είστε σαν αρκουδάκια της αγάπης, θα σας πάρουν και το τελευταίο κουρους. Ειδικά στις παραδοσιακές αγορές σχεδόν τίποτα δεν είναι μοναδικό, άρα η τιμή του είναι διαπραγματεύσιμη. Μην αγοράζετε ότι δείτε μόλις το δείτε, ποιό το νόημα? 
Αν δεν καταφέρετε να ρίξετε την τιμή τουλάδχιστον κατα 25%, φύγετε.Ή καλύτερη προσφορά θα σας κάνουν, ή θα το βρείτε παρακάτω στην τιμή που θέλετε :)
Παράλληλα έχετε το νου σας γιατί σε μέρη με συνωστισμό συχνάζουν και διάφοροι μακρυχέρηδες. Δεν μιλάμε για ακραίες συμπεριφορές, απλή σύνεση θα σας βγάλει από τον κόπο της ακύρωσης πιστωτικών κτλ...

Saturday 22 January 2011

Οι γείτονες γνωρίζονται... επιτέλους!

Διάβασα ένα άρθρο  της ιστοσελίδας Turkish Greek News που μιλάει για τις αμοιβαίες προσπάθειες Ελλήνων και Τούρκων να μάθουν οι μεν τη γλώσσα των δε. Πολύ καλό το γεγονός πως αυξάνεται το ενδιαφέρον και από τις δύο πλευρές καθώς και το γεγονός πως δίνεται λίγος χώρος σε νέα αυτού του είδους αντί για σκυλοκαβγάδες μεταξύ πολιτικών.
Απογοητεύτηκα από κάποιες ελλείψεις  ωστόσο, οπότε θέλησα να προσθέσω τα εξής: Την τελευταία δεκαετία λειτουργούν χωρίς να έχουν κάνει θαύματα αλλά με ικανοποιητικά αποτελέσματα, 3 πανεπιστημιακά τμήματα στην Ελλάδα των οποίων κάποιες κατευθύνσεις ή και κύριο αντικείμενο είναι οι Τουρκικές Σπουδές και εκ των πραγμάτων και η γλώσσα. Στην Τουρκία λειτουργούν τμήματα Ελληνικής φιλολογίας με τις ίδιες περίπου επιδόσεις. Τα φροντιστήρια Dilmer - Tömer δεν φύτρωσαν προχτές, ούτε φυσικά και οι Έλληνες μαθητές τους. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα στη λίστα τους προστέθηκε και το Turkuaz, το οποίο με περηφάνια μπορώ να δηλώσω ότι το άνοιξαν οι πρώην καθηγήτριές μου που κάνουν καταπληκτική δουλειά :) Τα φροντιστήρια στην Ελλάδα δε υπάρχουν εδώ και χρόνια, εκτός αν ο συντάκτης αναφέρεται μόνο στη μόδα των Τουρκικών στην Αθήνα. Δεν διαφωνώ πως οι σεισμοί και οι τηλεοπτικές σειρές μας έφεραν πιο κοντά, δυστυχώς και οι 2 πλευρές περίμεναν μια τεράστια καταστροφή για να πουν μια καλημέρα, ενώ η ανταλλαγή υποκουλτούρας είναι ενδεικτική της ομοιότητας μας. Επίσης άξιο αναφοράς είναι το γεγονός πως πέρα από τα μαθήματα ελληνικών του προξενείου (τα οποία είναι η πιο αξιόλογη προσπάθεια γνωριμίας με την ελληνική γλώσσα και θα έπρεπε ίσως να ξεκινήσει και σε άλλες χώρες) , δεν έλειψε και η ιδιωτική πρωτοβουλία στο παρελθόν.
Όπως και να έχει, το άρθρο καλά κάνει και δίνει χώρο σε νέα σαν αυτά. Ίσως αν γινόταν μια μεγαλύτερη κουβέντα σε σχέση με τα  κακώς κείμενα της εκμάθησης τουρκικών, να μπορούσαμε να μιλάμε για
ακόμη καλύτερες επιδόσεις στο μέλλον.
Σε τελική ανάλυση, εν μπορείς να ξέρεις κάποιον πραγματικά αν δεν ξέρεις έστω μερικές λέξεις στη γλώσσα του.

Thursday 20 January 2011

Rize: Χάσιμο χρόνου!

(Η τουρκική "πρωτεύουσα του τσαγιού" δεν ενδείκνυται κατά την περίοδο της νηστείας, εκτός αν είσαι από αυτούς που την ακολουθούν)

Από την Τραπεζούντα, όπου βρίσκεις τηγανητές σαρδέλες -τοπική σπεσιαλιτέ- ότι ώρα θέλεις και ας είναι και Ραμαζάνι, στο Rize (Ελλ:Ριζαίον / Αρμ:Ռիզե). Τις δύο πόλεις χωρίζει μια διαδρομή 90 λεπτών, οπότε υποθέτεις πως τα πράγματα είναι πάνω-κάτω ίδια. Χα! Αν πιείς νερό δημοσίως σε κοιτάνε λες και κυκλοφορείς γυμνός. Προσπαθούν να μην το δείξουν αλλά δεν κρύβεται. Και είναι και αναμενόμενο. Πως να  συνηθίσουν στην ιδέα του διαφορετικού με τους 5 τουρίστες που περνάνε κάθε χρόνο? (Και οι οποίοι φεύγουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα). Η πόλη δεν έχει τίποτα απολύτως. Τίποτα! Μια τσαγιέρα έχει σε μια μικρή πλατεία, λόγω της ιστορίας του τσαγιού στην περιοχή. Στα 60 χιλιόμετρα περίπου το Ayder, στα όρη Kaçkar, που πραγματικά αξίζει τον κόπο. Μην χάνετε το χρόνο σας στο συντηρητικό και βαρετό Rize, ειδικά αν είναι περίοδος νηστείας: Θα λιμοκτονήσετε! Επισκεφτείτε κατευθείαν το Ayder με τις τοξωτές του γέφυρες, τους καταρράκτες και τις γέφυρες. Εκεί μετά βίας νηστεύει ο ιμάμης και το τοπίο ανταμοίβει τον επισκέπτη...

Monday 17 January 2011

Αδριανούπολη: μικρή αλλά γεμάτη εκπλήξεις!

Το πρώτο πράγμα που αντίκρυσα κατά την πρώτη μου επίσκεψη στην Ανδριανούπολη (Edirne) ήταν ένα σύννεφο ανθρώπων να κοιμούνται μέσα σε χαρτόκουτα σε ένα πάρκο. Σοκ. Ευτυχώς ήταν μαζί μας ένας φίλος Τούρκος και μας εξήγησε ότι εκείνες τις μέρες λάμβανε χώρα το φεστιβάλ τουρκικής πάλης (güreş) του Kırkpınar και οι επισκέπτες δεν χωρούσαν στα ελάχιστα ξενοδοχεία. Κατευθείαν στο γήπεδο λοιπόν, όπου παρακολουθήσαμε με κομμένη την ανάσα τους pehlivan (παλαιστές) να προσπαθούν να ρίξουν τον αντίπαλό τους στο έδαφος και τους αγάδες να διαβάζουν προσευχές πριν από κάθε αγώνα.
Επόμενη στάση το ξενοδοχείο μας, που στους 5.5 αίωνες  ιστορίας του φιλοξένησε καραβάνια, καμήλες, κορεάτες τουρίστες, πολιτικούς, ζευγάρια στο μήνα του μέλιτος.
Αν και έχει περάσει αρκετός καιρός (τουλάχιστον 2 αιώνες) από τότε που οι τελευταίες άμαξες μπήκαν στο σταύλο του, το ξενοδοχείο αποπνέει κάτι από τον αρχικό του χαρακτήρα. 
Η Ανδριανούπολη/Edirne είναι από τις αγαπημένες μου πόλεις στην Τουρκία και ένας από τους λόγους είναι το γεγονός πως ήταν η πρώτη τουρκική πόλη που επισκέφτηκα. Οι άνθρωποι της είναι κατά βάση φιλικοί (ειδικά με τους Έλληνες) και ίσως να ξέρουν και μερικές λέξεις στα ελληνικά. Ξέρουν να διασκεδάζουν και δεν έχουν καμία σχέση με τη συντηρητική Ανατολία. 
σσ. Η 2η φωτογραφία είναι δανεισμένη από φίλο και από επίσκεψη σε διαφορετικό χρόνο.


Thursday 13 January 2011

Cihangir 37-B


Η καφετέρια Cihangir 37-B ή απλά "ο γείτονας" είναι ένα συμπαθέστατο café στην Cihangir Caddesi. Τα πολύ νόστιμα φαγητά ετοιμάζει η κυρία Güler και ενίοτε η μητέρα της. Στα decks ο ευγενέστατος κύριος  Arman και η εξίσου συμπαθητική κόρη του ζεύγους.Όλα τα φαγητά έχουν μια δόση σπιτικού φαγητού αλλά αυτό που ξεχωρίζει στο μενού είναι τα mercimek köftesi και ψάρι στο φούρνο (δεν υπάρχει πάντα οπότε ρωτήστε). Η μουσική περιλαμβάνει Αλκίνοο, Κότσιρα καθώς και μερικά εγκλήματα της ελληνικής μουσικής σκηνής (ξένοι είναι οι άνθρωποι, που να ξέρουν;). Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες η κ.Güler φτιάχνει υπέροχη λεμονάδα ενώ για τους Έλληνες πελάτες υπάρχει η λύση του φραπέ.
Μία από τις γάτες της οικογένειας απολαμβάνει τη ζέστη του καφέ στο παράθυρο-κρεβάτι της.

Üç Kümbetler

Οι Τρεις Τάφοι ή Üç Kümbetler βρίσκονται στο ιστορικό τμήμα του Erzurum. Από αρχιτεκτονική αλλά και ιστορική άποψη δεν είναι κάτι ιδιαίτερο: είναι κυριολεκτικά 3 τάφοι.
Ενδιαφέρον έχουν οι γείτονες του μνημείου. Ένας κουρδικής καταγωγής πωλητής χαλιών που δεν έμεινε ιδιαίτερα ευχαριστημένος από το γεγονός πως σπούδασα τουρκολογία και όχι κουρδολογία,κάτι 12χρονα που με το που κατάλαβαν ότι είμαστε ξένοι άρχισαν να μας πετάνε πέτρες (ήξερα ότι τις απόψεις μου για τα παιδιά θα τις δικαίωνε η ιστορία), κάτι ηλικιωμένες γιαγιάδες που άρχισαν τα τς τς τς τς όταν μας είδαν να πίνουμε νερό εν μέσω νηστείας,..
Μια πολύχρωμη -όχι απαραίτητα με την καλή έννοια- γειτονιά, στην οποία όμως βρίσκονται τα σημαντικότερα μνημεία της (κατά τη γνλωμη μου όχι άδικα) παρεξηγημένης πόλης της Ανατολίας.

Tuesday 4 January 2011

"thisisistanbul!"

Έκθεση φωτογραφίας με τίτλο "thisisistanbul!" . Ο γραφίστας Hakan Kürklü παρουσιάζει την Πόλη της καθημερινότητάς μας. Μέρη που προσπερνάμε χωρίς δεύτερη σκέψη, μικρές λεπτομέρειες στις οποίες δεν ρίχνουμε ούτε μια γρήγορη ματιά.