Αδέσποτες σφαίρες

Πάνω που έχω χαλαρώσει από το τρέξιμο της ημέρας, χτυπάει  το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής ο μπαμπάς, που με την αναμενίμενη ανησυχία με ρωτάει αν άκουσα τίποτα για κάποια νεκρή ελληνίδα από αδέσποτα πυρά. Δεν πρόλαβε να ακούσει την είδηση οπότε και ανησυχεί. Το πρόβλημα είναι ότι ούτε και εγώ έχω ακούσει κάτι για να μπορώ να τον ενημερώσω/καθησυχάσω. Από τον τίτλο της είδησης στην ΕΡΤ ("Νεκρή μετά από διαμάχη Ελληνίδα στην Τουρκία") προσπαθώ να βγάλω και εγώ κάποια συμπεράσματα. Του λέω πως βάσει πιθανοτήτων έχει λάβει χώρα κάποια επίθεση του ΠΚΚ (PKK) και η ελληνίδα είχε την ατυχία να ξεμείνει κάπου στη μέση. Υπόθεση Β' δεν έχω ούτε για αστείο. Κακά τα ψέματα, ότι και να γίνει ο πρώτος στον οποί σκεφτόμαστε να επιρρίψουμε ευθύνες είναι οι Κούρδοι. 

Έ΄λα όμως που αυτή τη φορά τα πράγματα δεν ήταν έτσι... Η άτυχη επισκέπτρια (η οποία σύμφωνα με όσα κατάφερα να διαβάσω στις ελάχιστες για την ώρα ειδήσεις) βρισκόταν στην Τουρκία για να επισκεφθεί την Καππαδοκία, από όπου καταγόταν η οικογένειά της. Ε΄χε την ατυχία να βρεθεί στη μέση μιας συμπλοκής, κάποιος είχε όπλο, μια σφαίρα εξοστρακίστηκε... Το κακό δεν είναι ότι μια άτυχη και κυρίως άσχετη 67χρονη σκοτώθηκε χωρίς λόγο. Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι σήμερα ήταν αυτή και αύριο μπορεί να είναι ο καθένας. Οι καυγάδες με αιμάτηρί  τέλος δεν αποτελούν καινοτομία στην Τουρκία. Αποτελούν μια θλιβερή πραγματικοτητα.

Μια θέση παρκαρίσματος, μια λάθος ματιά, πράγματα τα οποία θα μας οδηγούσας ίσως σε εκνευρισμό, εδώ μπορεί να οδηγήσουν σε (πιθανότατα μοιραία) βία. 

Αν ταξιδεύετε στην Τουρκία και γίνετε μάρτυρες σε οποιοδήπτε διαπληκτισμό, καλό είναι  να απομακρυνθειτε. Η πλειοψηφία τους λήγει με μια απλή συυγνώμη, κάποιοι όμως έχουν μοιραία κατάληξη. Δεν θελετε να αποτελέσετε μέρος της στατιστικής. 

Ως γενικότερη συμβουλή: Μην ανακατευστε! Ως κοπέλα είμαι υπέρ της ιδέας "Δεν είναι δυνατόν να δω κάποιον να χτυπάει τη φίλη του" αλλά πολλές φορές είναι προτιμότερο να κάνετε πως δεν είδατε. Δυστυχώς. Σε ότι αφορά διαπληκτισμούς σε κοντινή απόσταση, καλό είναι να προσπαθήσετε να απομακρυνθείτε. Πιθανότατα θα λήξει άμεσα, με ελάχιστες ζημιές, αλλά δεν είστε σε θέση  να γνωρίζετε το αποτέλεσμα εκ των προτέρων. Φύγετε.

Ο έλεγχος όπλων στην Τουρκία βρίσκεται σε χειρότερα επίπεδα από τις ΗΠΑ. Ένα άτομο μπορεί να κουβαλάει 2 και 3 όπλα. Μπορεί να μην έχει περάσει την ψυχιατρική εξέταση επανειλημένα. Παρόλα αυτά μπορεί να οπλοφορεί με τη σφραγίδα του νόμου. Οπότε αφήστε τις ταρζανιές και προσπαθήστε να αποχωρήσετε. Γεγονότα όπως το σημερινό αποτελούν τη θλιβερή απόδειξη πως η Τουρκία στο θέμα των όπλων δεν προσπαθεί αρκετά. 

Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια της κυρίας Πρέκα.

Στους πάγκους του Cihangir!

Βγαίνουμε την περασμένη Κυριακή για πρωινό με την Κατερίνα και τι να δούμε; Πάγκοι έχουν καταλάβει την πλατειούλα μπροστά στο τζαμί Firuzağa! Είχα ακούσει και πέρσι για ένα παζάρι που γινόταν τις Κυριακές στο πάρκο του Cihangir αλλά ήταν κάτι σαν αστικός μύθος: Όλοι μιλούσαν για αυτό, όλοι είχαν κάποιο γνωστό που είχε πάει αλλά πάντα κατάφερνε να μου ξεφύγει. Εντάξει, ήμουν και λίγο τεμπέλα... ;)

 

Αυτή τη φορά όμως δεν έχασα την ευκαιρία.  Φωτογραφική, Κατερίνα σε ρόλο αγοραστή, υπέροχα χειροποίητα μικροαντικείμενα. Μη φανταστείτε ότι αγόρασα τίποτα, αυτό που μου αρέσει είναι ο αέρας παζαριού σε συνδυασμό με το δήθεν μποέμ αέρα των  πωλητών (στους οποίους μιλάς στα τουρκικά και σου απαντάνε στα αγγλικά-thanks dear) . Έχω λοιπόν τη χαρά να σας ενημερώσω πως το παζαράκι θα βρίσκεται στην πλατεία τις Κυριακές εως τις 2 Ιουλίου. Τόσο για διάφορα ελαφρώς άχρηστα αλλά φοβερά όμορφα μικροαντικείμενα όσο και για την πλάκα του πράγματος αξίζει να το επισκεφτείτε. Προειδοποίηση: Θα βρείτε και διάφορα προϊόντα σε εξωφρενικές τιμές. Απλά προσπεράστε τα :)

Γουέρ ιζ Καπαλί Τσαρσί καρντασίμ;

Ένα άλλο πρόβλημα στην Πόλη είναι το να βρεις το δρόμο σου. Όχι από άποψη προσανατολισμού, αυτό είναι το μόνο εύκολο (τα γεροντάκια στην Πολίτικη Κουζίνα τα θυμάστε; έτσι καταλήγει όποιος μείνει αρκετά εδώ). 

Το να ρωτήσεις ντόπιο όμως και να σε βοηθήσει να βρεις αυτό που ψάχνεις είναι πρόβλημα.  Ας δούμε λοιπόν το βασικό λεξιλόγιο, για ναν μην ψαχνόμαστε στη μέση του Σουλτάναχμετ...

Sağ -Σάα.σαγ - Δεξιά

Sol - Σολ -  Αριστερά 

Geride - Γκεριντέ - Πίσω (με την έννοια ότι έχουμε προσπεράσει κάτι)

İleride - Ιλεριντέ - Μπροστά (με την έννοια ότι δεν έχουμε φτάσει ακόμη)

Düz - Ντούζ - Ευθεία

Arka - Αρκά - Πίσω (από κάτι)

Ön - Ον - Μπροστά (από κάτι)

Yan - Γιαν - Πλάι (σε κάτι)

Üst - Ουστ - Πάνω (πχ πάνω στο τραπέζι, ο πάνω όροφος)

Alt - Αλτ  - Κάτω 

Aşağı - Ασααϊ-ασαγι -  Κάτω [(δηλώνει κατεύθυνση, κυρίως) (το ı προφέρεται σαν ου αλλά με τα χείλη ανοιχτά και το ş προφέρεται ως παχύ σ, σαν το αγγλικό sh) ]

Yukarı - Γιουκαρί - Πάνω [(δηλώνει κατεύθυνση,κυρίως) (το ı προφέρεται σαν ου αλλά με τα χείλη ανοιχτά)]

 Τα παρακάτω είναι βασικές φράσεις που ενδεχομένως θα χρειαστείτε χωρίς γραμματική (όπου είναι δυνατόν αν αποφευχθεί). Κανείς  δεν περιμένει να μιλήσετε σαν τον Τούρκο Βέλτσο και κανείς δεν θα έχει πρόβλημα κατανόησης εξαιτίας της γραμματικής (πολλοί θα έχουν λόγω προφοράς, άλλοι απλά θα συμπεράνουν ότι τους  μιλάτε σε κάποια εξωτική γλώσσα,θα σας πουν ένα νόου αντερστέντ και θα συνεχίσουν το δρόμο τους). 

.... gitmek istiyorum - ....(μέρος) γκιτμέκ ιστίορουμ - θέλω να πάω...

....nerede? -  ...(μέρος) νέρεντε; - πού είναι το...

Kayboldum - Κάιμπολντούμ - Έχω χαθεί

Grubumu/X oteli/...  arıyorum  - Γκρουμπουμού/Χ οτελί/... αρίορουμ - Ψάχνω το γκρουπ μου/το Χ ξενοδοχείο/άλλο .

Φυσικά μην εμπιστευτείτε κανένα καλοθελητή που θα προσφερθεί να σας δείξει το δρόμο για οτιδήποτε  βρίσκεται σε απόσταση μεγαλύτερη των 5 μέτρων. Τόσο μικροκλοπές όσο και πολύ σοβαρότεροι  κίνδυνοι μπορεί να παραμονεύουν. Για να αποφύγετε άσκοπη ταλαιπωρία μην ξεχνάτε να λέτε το όνομα του ξενοδοχείου σας καθώς πολλοί θα προσπαθήσουν να σας πάνε στο ξενοδοχείο του τάδε γνωστού τους .

Και φυσικά ένα ευχαριστώ στη γλώσσα αυτών που σας βοήθησαν δεν βλάπτει !

8 αιώνες στριφογυρνάνε.....

...δεν ζαλίστηκαν; Το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κανείς βλέποντας τα μέλη του τάγματος των Μεβλεβί (Molavīyeh, Mevleviye, semazen, whirling dervishes)  είναι "Μα καλά δεν τους ερχεται ναυτία;" . Απάντηση από εμένα μην περιμένετε. Δεν ανήκω μεν σε εκείνο το ποσοστό ξένων που τους παίρνει ο ύπνος μέσα σε μερικά λεπτά, αλλά δεν παύω να απορώ αν ζαλίζονται... 

Με μια σύντομη ιστορική αναδρομή μαθαίνουμε πως ο Rumi, ιδρυτής του τάγματος και πνευματικός του ηγέτης, περπατώντας μια μέρα στους δρόμους της πόλης Konya , άκουσε τον ήχο από το χτύπημα του χρυσού στα εργαστήρια της πόλης σε συνδυασμό με τo ζικρ "la elaha ella'llah" από τα χείλη των μαθητευόμενων. Η σκηνή αυτή λέγεται πως του προκάλεσε τέτοια χαρά ώστε σήκωσε τα χέρια του προς τον ουρανό και άρχισε να στριφογυρνάει. Σιγά σιγά η όλη πρακτική πήρε τελετουργική μορφή, απέκτησε συμβολισμούς και άρχισε να διδάσκεται. Με την πάροδο του χρόνου το τάγμα άρχισε να αποκτα δύναμη και περιουσία. Τεκκέδες δημιουργήθηκαν σε κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας (υπάρχουν ακόμη στην Ελλάδα). Με το τέλος του Α' Παγκοσμίου και την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας, τα τάγματα τέθηκαν εκτός νόμου και οι τεκκέδες σφραγίστηκαν. Από τα μέσα της δεκαετίας του '50 δόθηκε άδεια στα μέλη του τάγματος να πραγματοποιούν τις τελετές τους για λόγους κυρίως τουριστικούς. Μέχρι τότε η παράδοση συνεχίστηκε σε κλειστούς κύκλους. Μέχρι και τις μέρες μας, του τάγματος ηγούνται συγγενείς του Rumi. Ο σημερινός ηγέτης είναι απόγονος  22ης γενιάς.

Στις μέρες μας έχει πλέον παρει τη μορφή τουριστικής ατραξιόν. Ο ίδιος ο ηγέτης, ο οποίος θεωρεί την οικογένειά του συνεχιστή και κληρονόμο του τάγματος, λέει πως οι περισσότεροι από τους σημερινούς δερβίσηδες καμία σχέση δεν έχουν με τον ίδιο και το τάγμα του. Πολλοί, όπως δηλώνει χαρακτηριστικά, οργανώνουν επιδείξεις χαλιών και βάζουν στη μέση και ένα δερβίση για άρωμα Ανατολής. Άλλοι ζητάνε χρηματοδότηση. Ο ίδιος ζητά προστασία από το κράτος, οποίο δεν του δίνει πλήρη πρόσβαση στον τεκκέ όπου βρίσκονται οι τάφοι των παππούδων του.

Κλείνω το θέμα της κόντρας με την παραίνεση να βεβαιώνεστε πως πρόκειται για το Διεθνές Ίδρυμα Μεβλανά (Uluslararası Mevláná Vakfı) και όχι για κάτι γελοίους που λένε ότι ο Rumi ήρθε από το διάστημα. Αν βέβαια τύχει να πάτε στο Ικόνιο, ακόμη καλύτερα :)

Konya: Το φρούριο του Ισλάμ

  Η πόλη  Konya (Ικόνιο) βρίσκεται στην κεντρική Τουρκία, μεταξύ Καππαδοκίας, Άγκυρας και Αττάλειας (Antalya). Θεωρείται από τις πλέον συντηρητικές περιοχές της χώρας θρησκευτικά. Την έχουν αποκαλέσει φρούριο και ακρόπολη του Ισλάμ.  Προσωπική μου άποψη είναι ότι οι άνθρωποι είναι θρησκευόμενοι μεν αλλά δεν έχουν καμία σχέση με το χάλι του Erzurum. 

Φτάνουμε νωρίς το πρωί, το αεροδρόμιο είναι τόσο μικρό που περπατάς από το αεροπλάνο μέχρι την έξοδο. Στο ξενοδοχείο δεν θα πάμε μέχρι τις 12, οπότε αρχίζουμε να τριγυρνάμε. Οι φτωχογειτονιές (που καμία σχέση δεν έχουν με αυτές της Πόλης) έχουν έναν αέρα από το παρελθόν, η παρακμή τους είναι αναπάντεχα όμορφη.

Ένα μουσείο που βρίσκουμε στο δρόμο μας είναι κλειστό, το ίδιο και η καθολική εκκλησία που είναι ανοιχτή στο κοινό 2 μέρες την εβδομάδα.   

Στη διαδρομή συναντάμε διάφορα παιδάκια που μας ζητάνε να τα φωτογραφίσουμε ή απλά εισβάλουν στο πλάνο πριν το καταλάβουμε. Πάρτε για παράδειγμα το κοριτσάκι της φωτογραφίας κάτω. Περίμενα να περάσει για να φωτογραφίσω το κτίριο μέχρι που συνειδητοποίησα ότι μου ποζάρει!

 Μετά από μια μεγάλη βόλτα στις γειτονιές και ένα υπέροχο πρωινό, έρχεται η ώρα να αφήσουμε τα πράγματ στο ξενοδοχείο. Η τιμή του με έχει προϊδεάσει αρκετά αρνητικά αλλά είναι πεντακάθαρο και καλαίσθητο. Το κοινό μπάνιο είναι μεν πρόβλημα αλλά είμαστε οι μοναδικοί ένοικοι του ορόφου. 

Αφήνουμε τα πράγματά μας και ξεκινάμε για το βασικό προορισμό, το λόγο για τον οποίο έρχονται οι χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο: Το μουσείο - μαυσωλείο αφιερωμένο του Jalāl ad-Dīn Muḥammad Rūmī, ο οποίος είναι γνωστός και ως Mevlānā. 

 Ο κόσμος είναι πολύς. Άλλοι προσεύχονται, άλλοι ποζάρουν στην είσοδο, άλλοι βγάζουν φωτογραφίες όπου η κορυφή του μιναρέ μοιάζει με καπέλο (εμείς ήμασταν αυτοί). Μαθαίνουμε ότι το βράδυ (και κάθε Σάββατο βράδυ) πραγματοποιείται τελετή σεμά (περιστρεφόμενων δερβίσηδων) στο πολιτιστικό κέντρο και η είσοδος είναι δωρεάν. Δεν πρόκειται να το χάσουμε.

Μέχρι τότε όμως λέμε να συνεχίσουμε τη βόλτα. Τα αξιοθέατα πολλά και σημαντικά, ο χρόνος λίγος.

Περνάμε από διάφορα μουσεία και τζαμιά,η πλειοψηφία των οποίων δεν έχει κουνηθεί ρούπι από την  εποχή των Σελτζούκων. Θλιβερή εξαίρεση ο μιναρές στο μουσείο İnce Minare, ο οποίος καταστράφηκε από κεραυνό.  

Όπως σουλατσάρουμε στην πόλη συνειδητοποιούμε ότι έχουμε δει ελάχιστα αυτοκίνητα. Αυτό οφείλεται τόσο στην οικονομική κατάσταση των ντόπιων, όσο και στο γεγονός πως η πόλη δεν έχει ανηφόρες - κατηφόρε. Αντι αυτοκινήτων συναντά κανείς εκατοντάδες ποδήλατα, μερικά γαϊδουράκια στις πιο φτωχές γειτονιές και δεκάδες τρίκυκλα των οποίων η εμφάνιση φέρνει σε home made ή σε (όχι ιδιαίτερα επιτυχημένο) project πρωτοετών πολυτεχνείου.

Αυτά για την ώρα. Η επόμενη ανάρτηση θα έχει να κάνει αποκλειστικά με το τάγμα των δερβίσηδων και την τελετή sem'a. Μέχρι τότε υπομονή, έχουμε και δουλειές!

Οι ηλίθιοι των εκλογών: Μια βαθυστόχαστη μετα-ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος

Διαβάζουμε σήμερα ότι ο Ερντογάν πήρε μεν μια χαρά ποσοστό αλλά δεν εξέλεξε το μαγικό αριθμό των 330 βουλευτών που ήθελε για το νέο σύνταγμα. Διαβάζουμε ότι τα ροζ σκάνδαλα που ταλάνισαν το  τους Εθνικιστές του ΜΗΡ προεκλογικά δεν έκαναν και τόσο μεγάλη ζημιά τελικά... Διαβάζουμε ότι ο πρώην πρόεδρος του Λαϊκού Κόμματος έφαγε μεγάλη πίκρα στο εκλογικό του κέντρο... Αυτά και άλλα πολλά. Ο μαγικός αριθμός των φετινών εκλογών όμως είναι 1904: Τόσοι είναι οι καταζητούμενοι που συνελήφθησαν κατά την έξοδό τους από τα εκλογικά κέντρα όπου ήταν εγγεγραμμένοι. Σου λέει ο έρμος ο χωροφύλακας "Σιγά μην κάθομαι να σε ψάχνω σε όλη τη χώρα, τέτοιος ηλίθιος που είσαι θα πας να ψηφίσεις και εγώ θα σε περιμένω εκεί". Όπερ και εγένετο! Μα καλά χρυσέ μου, είσαι καταζητούμενος. Άσε το χαμηλό προφίλ, την καμπαρντίνα και το ψεύτικο μούσι, αυτά ανήκουν σε άλλες εποχές. Αλλά να πας να ψηφίσεις;;; Είμαστε με τα καλά μας; Παράλληλα όμως είχαμε και μάθημα δημοκρατίας: Η αστυνομία δεν μάζεψε κανέναν κατά την είσοδο στο εκλογικό κέντρο. Και οι 1904 ψήφισαν πριν μεταφερθούν στη νέα κατοικία τους!

Μέραμπα, τι μου κάνεις;

Το να μάθει κάνεις 5-10 λέξεις σε οποιαδήποτε γλώσσα μόνο κόπος δεν είναι. Επειδή όμως ως λαός μιλάμε άψογα αγγλικά (ναι, ειρωνικά το λέω) δεν καθόμαστε να ασχολούμαστε με τέτοιες λεπτομέρειες. Όταν βέβαια σκάνε οι Γερμανοί και οι Κινέζοι στα νησιά και μας αρχίζουν στις καλημέρες και τα τι κάνεις μια χαρά το εκτιμάμε. Ας μην είμαστε λοιπόν γαϊδούρια. Παραθέτω εδώ μια λίστα με τις εντελώς βασικές λέξεις, η χρήση των οποίων θα σας καταστήσει ευχάριστο και ευγενικό. Δίπλα διευκρινίζω τη γενική χρήση αν και τίποτα δεν είναι άσπρο - μαύρο.

Merhaba - Μέραμπα  - Γεια (όταν συναντάμε κάποιον)

Günaydın - Γκιουνάιντιν - Καλημέρα (Νωρίς το πρωί)

İyi günler - Ιγί γκιουνλέρ - Καλημέρα (μέχρι να αρχίσει να σκοτεινιάζει)

İyi akşamlar - Ιγί ακσαμλάρ - Καλησπέρα, καλό βράδυ. (Το χρησιμοποιούμε τόσο όταν συναντάμε κάποιον όσο και φεύγοντας)

İyi geceler - Ιγί γκετζελέρ - Καληνύχτα (Όταν αποχαιρετάμε κάποιον, μετά τις 9-10 το βράδυ)

Teşekkürler / Teşekkür ederim - Τεσεκιουρλέρ / Τεσεκιούρ εντέριμ - Ευχαριστώ

Sağol / Sağolun - Σάολ / Σάολουν - Να 'σαι καλά / Να ΄στε καλά (Προσοχή στον πληθυντικό, λειτουργεί και ως ευγενείας)

Pardon - Πάρντον - Με συγχωρείτε (αν σπρώξετε κάποιον, αν προσπαθείτε να περάσετε κτλ)

Kolay gelsin  - Κολάι γκελσίν - Καλή ευκολία (Μπαίνοντας σε οποιοδήποτε χώρο εργασίας από εστιατόριο εώς χαμάμ, προς τους εργαζομένους)

Görüşürüz / Görüşmek üzere - Γκιορουσούρουζ / Γκιορουσμέκ ουζερέ -  Τα λέμε / Εις το επανειδίν

Güle güle - Γκιουλέ γκιουλέ - Να πας στο καλό

Hoşça kal / Hoşça kalın - Χόστσα καλ / χόστσα καλίν -  Αντίο

Αυτά τα ολίγα λοιπόν για σήμερα, iyi günler και görüşmek üzere :)

Μπιρ κεμπάπ μάι φρέντ!

Τα αγγλικά των Ελλήνων μπορεί να μην είναι τα καλύτερα, υπάρχουν όμως και χειρότερα... Αν κάνετε μια βόλτα στ κέντρο της Πόλης και προσπαθήσετε να αγοράσετε κάτι τόσο βασικό όσο το νερό θα καταλάβετε τι εννοώ. Σίγουρα σε μέρη όπως η Κλειστή Αγορά ή η Αγορά των Μπαχαρικών τα αγγλικά, τα γερμανικά, τα ιαπωνικά, ακόμη και τα ελληνικά είναι διαδεδομένα! 

Στα εστιατόρια όμως, τις καφετέριες και τα εμπορικά, έχει ακόμη κόσμο που δεν μιλάει ξένες γλώσσες. Για αυτό καλό είναι να έρθετε προετοιμασμένοι. Όλοι οι ταξιδιωτικοί οδηγοί έχουν και ένα μίνι λεξικό με τα βασικά, στο οποίο καλό είναι να ρίξετε μια ματιά στο αεροδρόμιο. Ίσως όμως  να μην έχετε οδηγό, οπότε είπα να ετοιμάσω 1-2 αναρτήσεις με τα βασικά.  

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν πό τους αριθμούς:

1 - Bir - Μπίρ

2- İki - Ικί

3- Üç - Ουτς

4 - Dört - Ντόρτ

5 - Beş - Mπες ( το ş προφέρεται ως παχύ σ, σαν το αγγλικό sh)

6 - Altı - Αλτί  (το ı προφέρεται σαν ου αλλά με τα χείλη ανοιχτά) 

7 - Yedi -  Γεντί

8 - Sekiz - Σεκίζ

9 - Dokuz - Ντοκούζ

10 - On - Ον

20 - Yirmi - Γιρμί

21 - Yirmibir - Γιρμί-μπιρ

30 - Otuz - Οτούζ

40 - Kırk - Κιρκ (το ı προφέρεται σαν ου αλλά με τα χείλη ανοιχτά)

50 - Elli - Ελλί

60 - Altmış - Αλτμις - ( το ş προφέρεται ως παχύ σ, σαν το αγγλικό sh και το ı προφέρεται σαν ου αλλά με τα χείλη ανοιχτά)

70 - Yetmiş - Γετμίς (το ş προφέρεται ως παχύ σ, σαν το αγγλικό sh)

80 - Seksen - Σεξέν

90 - Doksan - Ντοξάν

100 - Yüz - Γιούζ

200 - İki yüz - Ικί γιούζ

1000 - Bin - Μπιν

2000 - İki bin - Ικί μπιν

1000000 - Bir milyon - Μπιρ μιλιόν

Ειδικά οι αριθμοί είναι αρκετά χρήσιμοι στα παζάρια, στο ταξί, στο δρόμο. Πολλοί θα προσπαθήσουν να προσβάλουν τη νοημοσύνη σας και να σας χρεώσουν παραπάνω. Το να είστε προετοιμασμένοι δεν βλάπτει :)