Διάβασα ένα άρθρο της ιστοσελίδας Turkish Greek News που μιλάει για τις αμοιβαίες προσπάθειες Ελλήνων και Τούρκων να μάθουν οι μεν τη γλώσσα των δε. Πολύ καλό το γεγονός πως αυξάνεται το ενδιαφέρον και από τις δύο πλευρές καθώς και το γεγονός πως δίνεται λίγος χώρος σε νέα αυτού του είδους αντί για σκυλοκαβγάδες μεταξύ πολιτικών.
Απογοητεύτηκα από κάποιες ελλείψεις ωστόσο, οπότε θέλησα να προσθέσω τα εξής: Την τελευταία δεκαετία λειτουργούν χωρίς να έχουν κάνει θαύματα αλλά με ικανοποιητικά αποτελέσματα, 3 πανεπιστημιακά τμήματα στην Ελλάδα των οποίων κάποιες κατευθύνσεις ή και κύριο αντικείμενο είναι οι Τουρκικές Σπουδές και εκ των πραγμάτων και η γλώσσα. Στην Τουρκία λειτουργούν τμήματα Ελληνικής φιλολογίας με τις ίδιες περίπου επιδόσεις. Τα φροντιστήρια Dilmer - Tömer δεν φύτρωσαν προχτές, ούτε φυσικά και οι Έλληνες μαθητές τους. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα στη λίστα τους προστέθηκε και το Turkuaz, το οποίο με περηφάνια μπορώ να δηλώσω ότι το άνοιξαν οι πρώην καθηγήτριές μου που κάνουν καταπληκτική δουλειά :) Τα φροντιστήρια στην Ελλάδα δε υπάρχουν εδώ και χρόνια, εκτός αν ο συντάκτης αναφέρεται μόνο στη μόδα των Τουρκικών στην Αθήνα. Δεν διαφωνώ πως οι σεισμοί και οι τηλεοπτικές σειρές μας έφεραν πιο κοντά, δυστυχώς και οι 2 πλευρές περίμεναν μια τεράστια καταστροφή για να πουν μια καλημέρα, ενώ η ανταλλαγή υποκουλτούρας είναι ενδεικτική της ομοιότητας μας. Επίσης άξιο αναφοράς είναι το γεγονός πως πέρα από τα μαθήματα ελληνικών του προξενείου (τα οποία είναι η πιο αξιόλογη προσπάθεια γνωριμίας με την ελληνική γλώσσα και θα έπρεπε ίσως να ξεκινήσει και σε άλλες χώρες) , δεν έλειψε και η ιδιωτική πρωτοβουλία στο παρελθόν.
Απογοητεύτηκα από κάποιες ελλείψεις ωστόσο, οπότε θέλησα να προσθέσω τα εξής: Την τελευταία δεκαετία λειτουργούν χωρίς να έχουν κάνει θαύματα αλλά με ικανοποιητικά αποτελέσματα, 3 πανεπιστημιακά τμήματα στην Ελλάδα των οποίων κάποιες κατευθύνσεις ή και κύριο αντικείμενο είναι οι Τουρκικές Σπουδές και εκ των πραγμάτων και η γλώσσα. Στην Τουρκία λειτουργούν τμήματα Ελληνικής φιλολογίας με τις ίδιες περίπου επιδόσεις. Τα φροντιστήρια Dilmer - Tömer δεν φύτρωσαν προχτές, ούτε φυσικά και οι Έλληνες μαθητές τους. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα στη λίστα τους προστέθηκε και το Turkuaz, το οποίο με περηφάνια μπορώ να δηλώσω ότι το άνοιξαν οι πρώην καθηγήτριές μου που κάνουν καταπληκτική δουλειά :) Τα φροντιστήρια στην Ελλάδα δε υπάρχουν εδώ και χρόνια, εκτός αν ο συντάκτης αναφέρεται μόνο στη μόδα των Τουρκικών στην Αθήνα. Δεν διαφωνώ πως οι σεισμοί και οι τηλεοπτικές σειρές μας έφεραν πιο κοντά, δυστυχώς και οι 2 πλευρές περίμεναν μια τεράστια καταστροφή για να πουν μια καλημέρα, ενώ η ανταλλαγή υποκουλτούρας είναι ενδεικτική της ομοιότητας μας. Επίσης άξιο αναφοράς είναι το γεγονός πως πέρα από τα μαθήματα ελληνικών του προξενείου (τα οποία είναι η πιο αξιόλογη προσπάθεια γνωριμίας με την ελληνική γλώσσα και θα έπρεπε ίσως να ξεκινήσει και σε άλλες χώρες) , δεν έλειψε και η ιδιωτική πρωτοβουλία στο παρελθόν.
Όπως και να έχει, το άρθρο καλά κάνει και δίνει χώρο σε νέα σαν αυτά. Ίσως αν γινόταν μια μεγαλύτερη κουβέντα σε σχέση με τα κακώς κείμενα της εκμάθησης τουρκικών, να μπορούσαμε να μιλάμε για
ακόμη καλύτερες επιδόσεις στο μέλλον.
Σε τελική ανάλυση, εν μπορείς να ξέρεις κάποιον πραγματικά αν δεν ξέρεις έστω μερικές λέξεις στη γλώσσα του.
Σε τελική ανάλυση, εν μπορείς να ξέρεις κάποιον πραγματικά αν δεν ξέρεις έστω μερικές λέξεις στη γλώσσα του.
No comments:
Post a Comment