Πήγαμε και για γιαπωνέζικο, για να είμαστε στο κλίμα των ημερών. Ξεκινήσαμε για Udonya, που μια χαρα φαγητό έχει και είναι και στο κέντρο αλλά είχε πλακώσει εκδρομικό του ΚΑΠΗ Yokohama και δεν υπήρχε τραπέζι ούτε για αστείο. Πήγαμε λοιπόν στο Yutaka που είναι σχετικά κοντά και λένε ότι είναι και καλό. Και ξεκινάει η οδύσσεια ενός ξενιτεμένου (στο ρόλο του Γιακουμή, εγώ). Γιατί το γκρουπ περιλαμβάνει 5 Τούρκους που ενώ επέμεναν να δοκιμάσουν την ιαπωνική κουζίνα αρχίζουν τα "Δεν πιστεύω αυτό να έχει φύκι" και "Το ψάρι που γράφει εδώ είναι ωμό;Γιατί εγώ δεν τα τρώω αυτά..." . Ήρθαν και τα chopsticks και μας αποτελείωσαν.Και γιατί όλα αυτά?
Με μοναδική εξαίρεση τα rolls που το μέγεθός τους είναι συγκεκριμένο, τα πάντα ήταν βγαλμένα από ανέκδοτο για τσιγκούνη ταβερνιάρη. Εγώ πήρα σολωμό: Η όχι και τόσο γενναία μερίδα, έφτασε πάνω σε ένα φύλο μαρουλιού. Αυτό. Οι Τούρκοι πήραν σουβλάκι κοτόπουλο (ασχολίαστο) και τους έφεραν από 2 σουβλάκια κάθε ένα από τα οποία αποτελούταν από 2 κομματάκια κοτόπουλου και λίγη πιπεριά για να φαίνεται πιο πλούσια η μερίδα. Ο γιαπωνέζος πήρε καλαμάρι το οποίο έρχεται χωρίς τη μία φέτα μαρούλι. Από σόγια και wasabi? Τα ψάχναμε με το μικροσκόπιο. Ήρθε μετά και ο λογαριασμός και δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε! 50 λίρες το άτομοκαι δεν γλίτωσα και το μαγείρεμα!
Κατά τα άλλα υπέροχη ατμόσφαιρα, εντελώς ιαπωνικό εστιατόριο. Υποθέτω ότι αν πάρει κανείς σετ με roll, udon, sushi και τα σχετικά χορταίνει άνετε και οι τιμές είναι κάπως καλύτερες.
No comments:
Post a Comment