Έκθεση ιδεών Γ' Δημοτικού. Μόνο εκεί μπορεί να καταλήξει η περιγραφή της γειτονιάς μου. Καταρχήν να σας πω ότι βρίσκεται λίγο πιο πάνω από το Kuruçeşme, στην ευρωπαϊκή παραλία του Βοσπόρου. Το βασικό της χαρακτηριστικό δε είναι ούτε η θέα,ούτε τα δέντρα, ούτε τα πάρκα. Αυτό που δεν ξεχνάς ποτέ είναι τα απερίγραπτα αυθαίρετα. Μιλάμε για την επιτομή της πατέντας. Μετά έχουμε τη μυρωδιά της παλιάς καλής ξυλόσομπας που σου σπάει τη μύτη (και τα νεύρα) από τον Οκτώβριο ως τα μέσα Απριλίου.
Το επόμενο -φυσικό επακόλουθο- είναι οι σειρήνες της πυροσβεστικής. Με τόσες σόμπες και τόσες φοβερές εφευρέσεις του Μπομπ του Μάστορα, λογικό. Ευτυχώς θύματα δεν είχαμε. Μετά είναι η αίσθηση ότι βρίσκεσαι στο χωριό σου και σε λίγο θα αρχίσει να σε κυνηγάει η γιαγιά με τη σπανακόπιτα μέχρι να φας. Με έχουν ξυπνήσει κατά καιρούς κακαρίσματα (ναι, μιλάμε για κοτέτσι σε απόσταση 20 λεπτών από το κέντρο), θείες που συζητάνε από τα μπαλκόνια, μπαρμπάδες που κυνηγάνε τα εγγόνια τους να πάνε για μεσημεριανό. Σουρεάλ? Δε λες τίποτα! Που να αρχίσω να περιγράφω διαλόγους με τους γείτονες. Θα γράψω κάποια στιγμή για τον καθένα ξεχωριστά. Έχουμε και ένα μπακάλη που αν λείπουμε παίρνει τα γράμματα/δέματά μας από το ταχυδρομείο και τις μεταφορικές, αλλά ενίοτε ξεχνάει να μας τα δώσει για καμιά βδομάδα.
Έχουμε και ένα παρκάκι με θέα στο Βόσπορο. Να δείτε τις θείτσες να χαζεύουν τα πυροτεχνήματα και να τρώνε σπόρια...
Από όλη αυτή την παράνοια λοιπόν εγώ δεν έχω κανένα παράπονο.
Ποιος μπορεί να παινεύεται για τους μοναδικούς του γείτονες με τη σκεπή από λαμαρίνες και ταυτόχρονα τη θέα στο Βόσπορο και την καταπράσινη γειτονιά?
No comments:
Post a Comment