Το ατύχημα

Κάθεσαι ωραία και καλά στο λεωφορείο σου, έχεις χαλαρώσει γιατί δεν έχει και κόσμο και εκεί που κοντεύεις να φτάσεις σπίτι σου στο τέλος μιας κουραστικής μέρας ...ΜΠ@Μ! Πριν προλάβεις να συνειδητοποιήσεις τι έχει γίνει, το λεωφορείο έχει γεμίσει γυαλιά και έχεις μείνει με το στόμα ανοιχτό. Σας έχει τύχει? 

Εμένα μου έτυχε χτες το βράδυ. Για 2η φορά. Μέσα σε 6 μήνες. Φυσικά ο μαλάκας που προκάλεσε το ατύχημα εξαφανίστηκε μέσα σε δευτερόλεπτα. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι οι Τούρκοι με τα τροχαία είναι εντελώς χαλαροί και αδιάφοροι (γιατί νομίζουν ότι οδηγούν καρτ και στη χειρότερη περίπτωση θα πρέπει να το κυκλοφορήσουν με τις γρατζουνιές). 

Μέχρι και εγώ που σε τροχαία έχω εμπλακεί μόνο εδώ (2 φορές μέσα στο 6μηνο, μην ξεχνιόμαστε),  έχω παραιτηθεί τόσο από την ιδέα της επιβίωσης που όταν βγήκα από το λεωφορείο δεν κοίταξα καν τι ζημιά έπαθε. Ήμασταν όμως τυχεροί (όχι τόσο ώστε να μην τρακάρουμε).Την προηγούμενη επιστρέφαμε από το αεροδρόμιο και ξεμείναμε στη μέση του πουθενά. Αυτή τη φορά ήμασταν στο Ortaköy οπότε μπήκαμε σε ένα ταξί και φύγαμε.