Σε θέματα ασφάλειας και εγκληματικότητας είμαι γενικά χαλαρή. Από τη μία δεν αγχώνομαι γιατί τι θα μου κλέψουν; Από την άλλη πέρα από μικροεπεισόδια με κλεμμένα κινητά φίλων και χαμένα πορτοφόλια δεν είχα αντιμετωπίσει ποτέ κάτι ιδιαίτερο. Μέχρι πέρσι δηλαδή που στις 4.30 τα χαράματα άρχισε να μου χτυπάει κάποιος την πόρτα (του διαμερίσματος, όχι την εξωτερική). Φρίκαρα λίγο γιατί έμενα και μόνη αλλά το ξεπέρασα. Μετά μετακόμισα σε καλύτερη - υποτίθεται - γειτονιά από όπου περνάει ένα περιπολικό συχνά πυκνά, όλοι οι γείτονες είναι λίγο πολύ γνωστοί, έχω και 2 συγκατοίκους οπότε το ενδεχόμενο της ληστείας δεν μου ξαναπέρασε από το μυαλό.
Την προηγούμενη εβδομάδα έγραψα για τη Hiromi-san που της έκλεψαν τα λεφτά στο Ortaköy. Σήμερα θα σας γράψω για την παραλίγο εισβολή ληστή στο σπίτι μας χτες το βράδυ.
Να τα πάρουμε όμως από την αρχή: στο σπίτι είμαστε 3 άτομα. Σήμερα λοιπόν το πρωί ξυπνάω και μου λέει ο ένας συγκάτοικος (η άλλη είχε φύγει). Πάνε στην κουζίνα, θα δεις κάτι που θα σε φρικάρει. Πάω στην κουζίνα και βρίσκω σημείωμα της άλλης συγκατοίκου: "Θα σας πω κάτι που θα σας τρομάξει. Τα χαράματα άκουσα ένα περίεργο θόρυβο και ξύπνησα. Είδα στο μπαλκόνι μου ένα τύπο που φορούσε μαύρα ρούχα και γάντια. Είδε ότι ξύπνησα, πήδηξε στο δρόμο και έφυγε. Φοβήθηκα πολύ αλλά δεν ήξερα τι να κάνω και δεν σας ξύπνησα" . Η ίδια είχε πάει στη δουλειά οπότε δεν μπορέσαμε να μάθουμε λεπτομέρειες άμεσα. Αργότερα καταφέραμε να μιλήσουμε, μάθαμε λεπτομέρειες και τηλεφωνήσαμε στην αστυνομία. Όχι ότι η αστυνομία θα κάνει κάτι ιδιαίτερο, αλλά είπαμε να είμαστε τυπικοί.
Έτσι που λέτε. Πρώτα μου πέφτει ένα παράθυρο στο κεφάλι στα καλά καθούμενα, μετά τρακάρει το λεωφορείο μας (2 φορές) , μετά μας κλέβουν, μετά πάνε να μπουν στο σπίτι μας... Θέλω να πιστεύω ότι η γκαντεμιά μας (για φέτος έστω) περιορίζεται σε αυτά γιατί η συνεχής επαφή με την αστυνομία καθώς και η ένταση που προκαλούν τέτοιες καταστάσεις έχει καταντήσει κουραστική.
No comments:
Post a Comment