Είπα και εγώ μια φορά να φύγω νωρίς από τη δουλειά και να απολαύσω τον καλό καιρό παρέα με τους φιλοξενούμενους από τη μακρινή Οσάκα... Είναι δυνατόν να μην καταλήξω στο τμήμα για 2 ώρες;;;
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Εδώ και μερικές μέρες φιλοξενούμε 4 συμπαθέστατους Ιάπωνες στο σπίτι. Σήμερα το μεσημεράκι λοιπόν, βρεθήκαμε στο Ortaköy και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας. Εγώ βρισκόμουν λίγο πιο μπροστά από το υπόλοιπο γκρουπ οπότε δεν κατάλαβα ακριβώς τι έγινε αλλά μέσα σε 2-3 λεπτά εξαφανίστηκε και ξαναβρέθηκε το πορτοφόλι της Hiromi-san.Με τη διαφορά ότι από μέσα έλειπαν 300 λίρες! Ο κύριος που το βρήκε είναι από αυτούς τους γραφικούς με τα κουνέλια. Μας το έδωσε λοιπόν, είδαμε ότι λείπουν τα χρήματα, προσφέρθηκε να φωνάξει την αστυνομία και πήγαμε στο τμήμα για κατάθεση. Εκεί λοιπόν πέσαμε αρχικά στα χέρια του αστυνόμου Σαΐνη. "Που χάθηκε το προρτοφόλι;" "Μπροστά στο Χ μαγαζί" "ΜΑΛΙΣΤΑ!" . Μπράβο μεγάλε, το έλυσες το μυστήριο. Κάπως έτσι περάσαμε ένα γραφικό μισάωρο. Μετά συνειδητοποίησε ότι υπάρχουν μάρτυρες. Έστειλε λοιπόν το τσιράκι του να φέρει τον κουνελά (δεν θέλω κριτική, πώς αλλιώς λένε κάποιον που ζει βάζοντας κουνέλια να διαλέγουν χαρτάκια που λένε τη μοίρα σε κατάχαζους τουρίστες;) . Έρχεται και ο κουνελάς που νομίζει ότι τον κατηγορούμε και αρχίζει τα "Ας μην ανακατευόμουν καθόλου, καλό πήγα να κάνω κτλ" . Λύνεται η παρεξήγηση και το πιάνουμε από την αρχή. Ο Σαΐνης αρχίζει τις ηλίθιες ερωτήσεις και τα ηλίθια συμπεράσματα, ο κουνελάς μουρμουράει ότι χάνει πελατεία, το θύμα αρχίζει να μας ζητάει συγνώμη (λες και αυτή έφταιγε για το μπάχαλο). Κορυφαία στιγμή του σκηνικού: Βγαίνω να κάνω ένα τσιγάρο και με ακολουθεί ο κουνελάς. Μου κάνει τράκα (την πρώτη από πολλές) και με ρωτάει αν είμαι μεταφράστρια ή απλή φίλη. Ακούει φίλη και μου λέει "Κοίτα κοπελιά, εγώ ήρθα να κάνω καλό. Όσο είμαι εδώ χάνω λεφτά.Θα πεις στους φίλους σου να κάνουν και αυτοί ένα καλό για μένα;" . Αρχίζει λοιπόν να μου δείχνει κάτι κέρματα (3-4 λίρες) και να μου λέει ότι σε όλο αυτό το διάστημα θα έβγαζε 70 λίρες (φοβερή αντίθεση αλλά δε την σχολιάζω). "Έχω 2 παιδάκια να θρέψω, πες τους να μου δώσουν κάτι" . Το "κάτι" το αφήνει ανοιχτό. Μετά από άλλη μια ώρα στο τμήμα είμαστε έτοιμοι να φύγουμε και μας ρωτάει ο Σαΐνης αν έχουμε τρόπο να γυρίσουμε. Λέμε ναι και μας ζητάει αν είναι εύκολο να πληρώσουμε και το εισιτήριο του. Φυσικά και θα το πληρώσουμε. Στο δρόμο λοιπόν ξεκινάει τη μουρμούρα στους Ιάπωνες και με τα πολλά μαθαίνουμε πόσο πάει η κατάθεση: 50 λίρες επειδή μας συμπάθησε! Όσο ψάχνουμε για ταξί έχει πάρει αγκαζέ το Gaku και του ζητάει να του δώσει κάτι για το καλό που έκανε. Δεν βλέπει φως (φυσικά) καθώς του λέμε πως η κατάθεση είναι υποχρέωσή του και όχι προς πώληση. Μπαίνουμε στο ταξί και σε όλη τη διαδρομή εξηγεί στον ταξιτζή πόσο κακό είναι τελικά να είσαι καλός άνθρωπος (να χαρώ καλοσύνη). Εν τω μεταξύ η "ζημία" τουέχει ανέβει στις 130 λίρες. Συμβιβάζεται όμως με 50 γιατί είναι τίμιος. Βλέπει ότι δε πρόκειται να πάρει μία και βγαίνει από το ταξί βρίζοντας. Να τονίσω εδώ ότι δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι δεν ήταν αυτός ο μακρυχέρης αλλά τι να πεις;
Αυτά λοιπόν τα ευχάριστα από το μοναδικό Σάββατο που έφυγα νωρίς από τη δουλειά!
εχεις σχεσεις με ιαπωνες και μαλιστα απο την οσακα! παρα πολυ ενδιαφερον :)
ReplyDeleteποσο ειναι 300 λιρες σε ευρω;;
κριμα οι ανθρωποι τοσο δρομο εκαναν και την επαθαν...
Ναι ναι, και το μπλογκ σου κάπως έτσι το βρήκα, από σύμπτωση! Οι 300 λίρες είναι περίπου 140€. Δεν είναι τα λεφτά, είναι η ταλαιπωρία και η στεναχώρια που τράβηξαν οι έρμοι! Αλλά όπως θα ξέρεις καλύτερα από μένα έχουν την τάση να κάνουν αστειάκια και να το ξεπερνάνε σχετικά γρήγορα ;)
ReplyDelete