Şirince

 Από τη Σμύρνη παίρνουμε το λεωφορείο για το Selçuk και από εκεί mini-bus για την Έφεσο (θα ακολουθήσουν οι σχετικές αναρτήσεις) .  Αποφάσισα να ξεκινήσω όμως ανάποδα, από το Şirince.

Η πρώτη μου εντύπωση είναι πως το χωριό αποτελεί μίνι συνδυασμό  Safranbolu και Yörük köyü .

Ο μύθος λέει ότι οι πρώτοι Έλληνες αποφάσισαν να το αποκαλέσουν Çirkince (άσχημο) για να αποτρέψουν μη μέλη της κοινότητας να επισκεφτούν το χωριό. Με τους Βαλκανικούς, τον Α' Παγκόσμιο και την Καταστροφή της Σμύρνης οι Έλληνες φεύγουν (μαζί τους και η οικογένεια της Δ. Σωτηρίου)  και στο χωριό έρχονται τόσο Τούρκοι από τις γύρω περιοχές, όσο και μουσουλμάνοι που αφήνουν την Ελλάδα με την ανταλλαγή πληθυσμών.

Σήμερα το χωριό ζει σχεδόν αποκλειστικά από τον τουρισμό και τα κρασιά του.Μην περιμένετε τεράστια ξενοδοχειακά συγκροτήματα και ορδές ξένων. Οι επισκέπτες είναι αρκετοί σε σχέση με τον πληθυσμό, όχι όμως τόσοι ώστε να ωθήσουν τον παραδοσιακό χαρακτήρα του χωριού σε εξαφάνιση. Τα σπίτια διατηρούν την αρχιτεκτονική της προπολεμικής περιόδου, τα εστιατόρια σερβίρουν τοπικές νοστιμιές και σπιτικά φαγητά. 

  Στα μαγαζιά του χωριού μπορεί κανείς να αγοράσει μέλι,γλυκά του κουταλιού, κρασί, σαπούνι (μην ξεχνάμε τη μακρά παράδοση της περιοχής στην παραγωγή σαπουνιού, το οποίο κατα περιόδους ήταν πιο δημοφιλές και από το συριακό ακόμη!) , λιαστά λαχανικά, ρίγανη και πολλά άλλα παραδοσιακά προϊόντα.

 

(Υπο ανακαίνιση και σε -σχετικά- καλή κατάσταση βρίσκεται η παλιά ορθόδοξη εκκλησία του Αγ. Ιωάννη Προδρόμου)