Οι Γιουρούκοι (Yürük / Yörük στα τουρκικά, από το ρήμα περπατώ) είναι μια τουρκική φυλή που για αιώνες ακολούθησε (και σε κάποιες περιπτώσεις διατηρεί ως τις μέρες μας) ένα νομαδικό τρόπο ζωής. Οι ομοιότητές τους με τους δικούς μας Σαρακατσάνους φτάνουν σε βαθμό να μπερδεύουν τους ανθρωπολόγους, οι οποίοι για δεκαετίες έψαχναν τον κοινό παρονομαστή που θα τους επέτρεπε να συνδέσουν τις 2 ομάδες (χωρίς επιτυχία για την ώρα). Τα χωριά τους βρίσκονται διάσπαρτα στην Τουρκία και από ότι είδα εγώ χαρακτηρίζονται από κατά κάποιο τρόπο "πρόχειρη" εγκατάσταση και έλλειψη υποδομών. Ο νομαδικός τρόπος ζωής άλλωστε επέβαλλε την έλλειψη επενδύσεων, ώστε η ομάδα να είναι έτοιμη για αναχώρηση ανα πάσα στιγμή. Με το πέρασμα του χρόνου οι Γιορούκοι άρχισαν να εγκαθίστανται είτε σε χωριά που είχαν ιδρύσει είτε σε άλλα, συνεχίζοντας σε μεγάλο βαθμό τις αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες. Από πέρσι όμως κάτι άρχισε να αλλάζει. Διάβαζα κάπου ότι οι ηλικιωμένοι, δυσαρεστημένοι από τον τρόπο ζωής όσο και τις οικονομικές δυσκολίες, άρχισαν να επιστρέφουν στα βουνά.
Το είχα λοιπόν μεράκι να δω ένα παραδοσιακό χωριό Γιουρούκων και επιτέλους τα κατάφερα!
Πρέπει να σας πω ότι με όλο του το παραδοσιακό κλίμα, τα παλιά σπίτια, τα ήθη, τα έθιμα και τους αγάδες του, το χωριό ήταν μια καλοστημένη επιχείρηση που λογικά αποφέρει πολλά πολλά χρήματα στους ντόπιους. Σαν τα θεματικά πάρκα, όπου οι εργαζόμενοι δεν σταματάνε να παίζουν το ρόλο τους ακόμη και σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης! Όχι ότι αυτό είναι κακό... Εγώ το καταχάρηκα!
Η εικόνα είχε ως εξής: 2 γκρουπ επισκεπτών (γύρω στα 25 άτομα έκαστο), αρκετά μικρομάγαζα (μην φαταστείτε μπακάληδες και μανάβηδες, όλα με σουβενίρ), 1-2 μικρά μαγαζάκια για τσάι - φαγητό, φωνές και φλας παντού! Και αυτή είναι η περίοδος με το λιγότερο κόσμο από ότι μας είπε η κυρία που μας σέρβιρε τσάι... Την εικόνα συμπλήρωνε ένας γραφικός (ναι αντικαθιστώ το "αγενής" με το "γραφικός" γιατί ακούγεται καλύτερο) παππούς που σχεδόν έβρισε μια Κορεάτισα γιατί τον έβγαλε φωτογραφία!
Για να συνοψίσουμε: Αξίζει να το επισκεφτείτε, είναι μόλις 2-3 χιλιόμετρα από τη Safranbolu , η άνοιξη δεν είναι πολύ καλή εποχή, εκτός αν λατρεύετε τους τουρίστες και τέλος είναι ένα απτό δείγμα της τουρκικής εγκατάστασης στην περιοχή της Μ. Ασίας.
(παραδοσιακό "çamaşırhane", κάτι σαν κοινόχρηστο πλυσταριό)
xilia like se afto pou dhmiourghses.teleies photo,8elei kaneis na ta3ide4ei ekei otan tis vlepei..
ReplyDelete