(ο καταρράκτης βρίσκεται σε απόσταση περίπου μιας ώρας με το λεωφορείο από το Erzurum)
Πήγα και εγώ να δω τον καταρράκτη Tortum (που μέχρι και από τους μεγαλύτερους στον κόσμο άκουσα οτι είναι από τους ντόπιους). Περίμενα λοιπόν κάτι τουλάχιστον εντυπωσιακό. Εκεί έμαθα ότι η κατάλληλη εποχή για τους επισκέπτες είναι η άνοιξη. Στα τέλη του καλοκαιριού το νερό είναι ελάχιστο, οι επισκέπτες μειώνονται και τα τσαγάδικα κλείνουν. Αποτέλεσμα: περάσαμε γύρω στα 20 λεπτά εκεί (να βγάλουμε και 2 φωτογραφίες, τζάμπα φτάσαμε μέχρι εκεί?) και γυρίσαμε στη στάση του λεωφορείου με μοναδικές προμήθειες μισό μπουκαλάκι νερό και κάτι φιστίκια.
Λιγότερο από ένα μήνα μετά την επίσκεψή μας, διάβασα στις εφημερίδες ότι εξαιτίας ενός φράγματος που λειτουργεί στην περιοχή, το νερό που τα τελευταία χρόνια μειωνόταν σταθερά, πλέον είναι ανύπαρκτο! Με την ευκαιρία είδα φωτογραφίες από το πώς ήταν κάποτε ο καταρράκτης και κατάλαβα ότι οι φήμες τελικά δεν ήταν τόσο αβάσιμες. Δυστυχώς πλέον δεν υπάρχει κανένας λόγος να τον επισκεφτεί κανείς, εκτός αν σταματήσει η χρήση του νερού του καταρράκτη για την παραγωγή ρεύματος (πράγμα που, μεταξύ μας, είναι απίθανο).
Λιγότερο από ένα μήνα μετά την επίσκεψή μας, διάβασα στις εφημερίδες ότι εξαιτίας ενός φράγματος που λειτουργεί στην περιοχή, το νερό που τα τελευταία χρόνια μειωνόταν σταθερά, πλέον είναι ανύπαρκτο! Με την ευκαιρία είδα φωτογραφίες από το πώς ήταν κάποτε ο καταρράκτης και κατάλαβα ότι οι φήμες τελικά δεν ήταν τόσο αβάσιμες. Δυστυχώς πλέον δεν υπάρχει κανένας λόγος να τον επισκεφτεί κανείς, εκτός αν σταματήσει η χρήση του νερού του καταρράκτη για την παραγωγή ρεύματος (πράγμα που, μεταξύ μας, είναι απίθανο).
No comments:
Post a Comment