Καλές διακοπές!

Μετά από πολυήμερη απουσία από το blog  και μια δύσκολη εβδομάδα στην Ελλάδα, επέστρεψα για να σας ευχηθώ καλές διακοπές και να αναχωρήσω για τα παράλια! Θέλησα πολλές φορές να γράψω κάτι αλλά η αλήθεια είναι πως άρχισαν οι ζέστες και το μόνο που έχω κουράγιο να κάνω είναι να πάω σε εμπορικά και να απολαύσω τον κλιματισμό. Υπομονή όμως, θα περάσει και αυτό. Μέχρι να περάσει όμως, αποχωρώ για άλλες παραλίες (του Βοσπόρου δεν ενδείκνυνται για πλατσούρισμα) αλλά και για μικρούς αρχαιολογικούς παραδείσους. Θα επιστρέψω μόνο όταν αποχωρήσει ο απερίγραπτος  καύσωνας, δεν χωράμε στην ίδια πόλη. Πλάκα κάνω, μέχρι το Δεκαπενταύγουστο έχω άδεια, μετά θα σας πω όλα όσα έκανα το καλοκαίρι για να σκάσετε από τη ζήλια. Καλά μπάνια λοιπόν και να μην ξεχνάτε το χρυσό κανόνα της παραλίας: Αν παίρνει λιγότερο από 1,5 ώρα να φτάσετε από το Τάξιμ καλό θα είναι να εμβολιαστείτε πριν πάτε.

Πάρκο Yıldız

Έχοντας πάει από το πάρκο Maçka μέχρι αυτό στο Ulus (εντάξει, αυτό είναι στη γειτονιά μου αλλά λέμε τώρα..) και το Emirgan, το Yıldız ήταν από τα λίγα εύκολα προσβάσιμα (40' από το Τάξιμ με τα πόδια) και το μόνο από τα μεγάλα πάρκα στο οποίο δεν είχα πάει. Πήγα λοιπόν πριν μερικές μέρες.

Η πρώτη μου σκέψη ήταν " Τζάμπα κόπος, δεν πήγαινα για καφέ στο Ortaköy ; "  Τα δέντρα, τα λουλούδια, ακόμη και τα κιτς ζωάκια-γλάστρες ήταν συμπαθητικά. Τα σπασμένα παγκάκια όχι. Σε κάθε μου βήμα σκόνταφτα σε κάποιο πεταμένο κουτί αναψυκτικού, κάθε μερικά μέτρα και μια παρατημένη σακούλα γεμάτη με σκουπίδια.  Απογοήτευση.  

 

Το συντριβάνι και οι πάπιες δεν ήταν και η καλύτερη παρηγοριά, αυτά τα βρίσκεις παντού. Το πάρκο Yıldız, που θα μπορούσε να αποτελεί όαση στις καυτές μέρες του καλοκαιριού, υποφέρει από  επισκέπτες που δεν ενδιαφέρονται να το κρατήσουν καθαρό και διοίκηση που το έχει εγκαταλείψει στη μοίρα του.

Όπως ετοιμαζόμασταν να φύγουμε όμως και έχοντας συναντήσει μερικά εγκαταλελειμμένα θερμοκήπια αποφασίσαμε να μπούμε σε μια μικρή αυλή στη νότια πλευρά του πάρκου, μήπως και υπάρχει κάτι ενδιαφέρον να δούμε.  Και η περιέργεια μας βγήκε σε καλό! Λίγα μέτρα παρακάτω βρήκαμε ένα μικρό γατοπαράδεισο. Όπως είπα σε εκείνο το τμήμα του πάρκου υπάρχουν εγκαταλελειμμένα θερμοκήπια. Κάποια από αυτά είναι γεμάτα φυτά, άλλα γεμάτα πήλινα σκεύη και γλάστρες (τωρα γιατί χρησιμοποιούν τις κιτς αρκουδόγλαστρες ένας θεός το ξέρει). Εκεί λοιπόν έχουν στήσει το τσαρδί τους οι γάτες του πάρκου. Στην αρχή μας φάνηκαν πολύ συμπαθητικές, τις βγάλαμε μερικές φωτογραφίες και συνεχίσαμε. Λίγο αργότερα όμως συνειδητοποίησα ότι όλες είχαν την ίδια έκφραση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους, μια έκφραση που αν τη δεις δεν τη μπερδεύεις με καμία άλλη: οι γάτες ήταν σε έκσταση! Τα φυτά της οικογένειας  nepeta (κυρίως γνωστά ως catnip) , τα οποία είναι είδη δυόσμου αλλά μυρίζουν κυρίως σαν βαλεριάνα,  είναι για τις γάτες ότι τα φύλλα "δάφνης" για την Πυθία.

 Οι γάτες κυνηγάνε ανύπαρκτα ποντίκια, τρίβουν τη μούρη τους στα φυτά, κάνουν πολλαπλές τούμπες στα πόδια σου και γενικώς συμπεριφέρονται όπως κάθε χρήστης που σέβεται τον εαυτό του. Έτσι λοιπόν και αυτές στο Yıldız! Αν προσπαθήσεις να τους αποσπάσεις την προσοχή παγώνουν και μπορούν να σε κοιτάνα μέχρι να συνέλθουν (βλ. πάνω φωτογραφία) . Αν τις αφήσεις στην ησυχία τους θα κυνηγάνε ανύπαρκτα τόπια, ποντίκια και πουλιά μέχρι να έρθουν στα συγκαλά τους. Για περισσότερες πληροφορίες συνιστώ αυτό  το βίντεο καθώς και άλλα συναφή.

Απομακρυνόμενοι από αυτό τον υπόκοσμο αιλουροειδών και παραισθησιογόνων βρίσκουμε μια μικρή έξοδο. Παραθέτω τη φωτογραφία με την εξής απορία: Υπάρχει άνθρωπος που θα μάντευε πως η πορτούλα αυτή οδηγεί σε ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα (και ανάκτορα) της πόλης; 

στηρίζουμε την Απογευματινή Κωνσταντινούπολης: 87 χρόνια ιστορίας είναι αυτά! (αναδημοσίευση από Angelis and the Istanbul - παρακαλώ διαδώστε)

Διάβαζα πριν λίγες μέρες στον τουρκικό τύπο ότι η ιστορική εφημερίδα Απογευματινή πάει για λουκέτο, αφού λόγω της κρίσης οι ελληνικές εταιρείες έχουν αποσύρει τις διαφημίσεις τους. Λυπηρό, αλλά τι να κάνεις σκέφτηκα. Με τα 5 και 10 φύλλα που θα αγοράσω δεν σώζεται... Να'ναι καλά ο Αγγελής λοιπόν γιατί αν η Απογευματινή περίμενε από εμένα.... Παρακαλώ διαβάστε και διαδώστε.

Η δεύτερη παλαιότερη εφημερίδα της Πόλης, η ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, (πρώτη είναι η Τζουμχουριέτ) αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να σταματήσει την έκδοσή της.

Η εφημερίδα, από τις 12 Ιουλίου του 1925, εκτός από τις ειδήσεις που υπάρχουν σε κάθε εφημερίδα, φιλοξενεί στις στήλες της και τα κοινοτικά δρώμενα της Ομογένειας.

Το αρχείο της αποτελεί αξιόπιστη πηγή για επιστημονικές έρευνες και φοιτητικές εργασίες.

Η εφημερίδα σήμερα πουλάει περίπου 600 φύλλα ημερησίως σε μία κοινότητα που αριθμεί περίπου 610 ελληνικές οικογένειες. Τα έσοδα όμως από τις πωλήσεις διατίθενται στους διανομείς για να είναι δυνατόν να φτάσει η εφημερίδα στους αναγνώστες.

Ο εκδότης, Μ.Βασιλειάδης, ο οποίος είχε ανακοινώσει ότι η ημερομηνία της 12ης Ιουλίου 2011 πιθανόν θα είναι και η τελευταία μέρα της έντυπης έκδοσης της εφημερίδας, εμφανίζεται τώρα αισιόδοξος, κατόπιν του συγκινητικού -όπως το αποκάλεσε- ενδιαφέροντος πανεπιστημιακών καθηγητών και φοιτητών, οι οποίοι παρόλο που δεν γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα, εγγράφονται συνδρομητές για να ενισχύσουν την εφημερίδα, δίνοντάς της έτσι μια ανάσα για να μπορέσει να συνεχίσει για λίγο ακόμη την έκδοσή της, έως ότου βρεθεί οριστική λύση.

Ο καθηγητής Baskin Oran, επικεφαλής της εκστρατείας για τη διάσωση της εφημερίδας, ανέφερε ότι «αποτελεί μέρος της ιστορίας και κληρονομιά όλων μας και δεν πρέπει να κλείσει». Το σχετικό group που δημιουργήθηκε στο facebook είναι το “Apoyevmatini gazetesi kapanmasin” (Να μην κλείσει η Απογευματινή) http://www.facebook.com/event.php? eid=126648584085520

ΠΗΓΗ: Τουρκικά ΜΜΕ (4/7/2011 έως 9/7/2011)

Κι επειδή στη βράση κολλάει το σίδερο, τα πρακτικά ζητήματα για να γίνετε συνδρομητές της Απογευματινής Κωνσταντινούπολης, έχουν ως εξής:

1. Η ετήσια συνδρομή κοστίζει 50 ευρώ, ενώ η εξαμηνιαία 25 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι θα λαμβάνετε κάθε ημέρα (για έναν χρόνο ή έξι μήνες αντίστοιχα) στην ηλεκτρονική σας διεύθυνση το φύλλο της εφημερίδας σε μορφή PDF (ο πιο κοινός τύπος αρχείου για ανάγνωση κειμένων, ανοίγει σε όλους τους υπολογιστές χωρίς να χρειαστεί να κάνετε κάτι παραπάνω). 
2. Καλείτε το τηλέφωνο 0090 212 293 20 35 (Δευ. – Παρ. 09:00 – 14:00) ή στέλνετε email στο apo.istanbul@gmail.com
3. Ακολούθως κάνετε κατάθεση στην Εθνική Τράπεζα, στο λογαριασμό με τα παρακάτω στοιχεία:

Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος
στο όνομα: Μιχάλης Βασιλειάδης
Αρ.Λογ.: 687 / 746122 - 43 

Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τους εκδότες της Απογευματινής, για την ευγενική τους χορηγία, να μου αποστέλλουν ΔΩΡΕΑΝ το φύλλο της εφημερίδας, καθημερινά μέχρι σήμερα. Φτάνει όμως ως ΕΔΩ! Ήρθε η ώρα να καταθέσω κι εγώ τον οβολό μου! Δεν το παίζω Λαίδη Νταϊάνα, το ποσό άλλωστε της ετήσιας συνδρομής, είναι συμβολικό μπρος στην ενημέρωση για τα δρώμενα της Πόλης και αξίζει ΠΟΛΥ παραπάνω! Τόσο για μένα που θέλω να το παίζω ξερόλας για το τί παίζει στην Πόλη, όσο και για εσάς που το όραμά Της σας εμπνέει, πρέπει να τη στηρίξουμε τώρα που μας χρειάζεται!

Βοήθεια καλέεεε!

Και τώρα, μετά από απουσία αρκετών ημερών (μη φανταστείτε ότι είχα άδεια, κάτι ο καιρος, κάτι ο Χάρης που ήρθε και με παρασύρει στην κραιπάλη καθημερινά...ξεχάστηκα!)  ήρθε η ώρα να ασχοληθώ λίγο και με το έρμο το μπλογκ. Έχω αρκετό υλικό από μέρη που επισκέφτηκα πρόσφατα αλλά έρχεται καλοκαίρι και ξεκινάνε οι επιδρομές των (καθόλα βάρβαρων) αδειούχων. Έχοντας τονίσει τις βασικές κακοτοπιές, σκέφτηκα ότι όσο προσεκτικοί και να είμαστε, σε μια πόλη με τόσο κόσμο τίποτα δεν αποκλείεται. Θεώρησα λοιπόν χρήσιμο να παραθέσω κάποιες πληροφορίες για την περίπτωση που συμβεί κάτι από όλα αυτά τα οποία απευχόμαστε.

Καταρχήν φωνάζουμε "imdat" (ιμντάτ!). Σημαίνει βοήθεια, αλλά έχει την έννοια κατάστασης κινδύνου (οπότε το χρησιμοποιούμε ΜΟΝΟ αν υπάρχει πραγματικά ανάγκη, δεν αστειευόμαστε γιατί θυμόμαστε τι έπαθε το βρωμόπαιδο που φώναζε "Λύκος" ).

Είτε πρόκειται για τσαντάκια, είτε για λιποθυμία, είτε για πυρκαγιά, η λέξη ιμντάτ αρκεί. Υπάρχει φυσικά και η αντίληψη "Στις μεγάλες πόλεις αν δεχτούμε επίθεση φωνάζουμε "φωτιά" αλλιώς δεν έρχεται κανείς, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι έγκυρο.Η λέξη φωτιά για όσους θέλουν να δοκιμάσουν την τύχη τους είναι "yangın" ~ γιανγκίν.γιανγκούν)

Επίσης καλό είναι να μην έχουμε την αντίληψη "Με κλέψανε αλλά εντάξει, 100 λίρες είχε το πορτοφόλι μου, δεν χάλασε ο κόσμος" . Βρίσκουμε ένα αστυνομικό (οι συμπάθειες δεν είναι απαραίτητες) και του λέμε τι έγινε. Φυσικά η ταξιδιωτική ασφάλεια είναι το καλύτερο μέτρο για τέτοιες περιπτώσεις. 

 Τα τηλέφωνα επικοινωνίας έχουν ως εξής: 

Αστυνομία - Άμεση Δράση : 155

Ασθενοφόρα - Πρώτες Βοήθειες: 112

 Πυροσβεστική: 110

Τροχαία: 154

Ελληνικό Προξενείο Κων/πολης: (0090) 212 393 8290

Στα τηλεφωνικά  κέντρα υπάρχουν πάντα άνθρωποι που μιλάνε αγγλικά (ενδεχομένως όχι άψογα αλλά στην ανάγκη...) Κρατάμε την ψυχραιμία μας, προσπαθούμε να δώσουμε όσο πιο ακριβείς πληροφορίες γίνεται και αν χρειαστεί ζητάμε από κάποιο ντόπιο να μιλήσει (για να εξηγήσει πχ που βρισκόμαστε). 

Ως επισκέπτες δεν έχετε κανένα λόγο να αποφύγετε την αστυνομία (ως θύματα φυσικά). Στις πιο πολυσύχναστες περιοχές στέλνουν νεότερους, καλύτερα εκπαιδευμένους και πιο φιλικούς υπαλλήλους. Με τα όσα της προβλήματα, η τουρκική αστυνομία κάνει τα πάντα για να μην σπιλωθεί το τουριστικό πρόσωπο της χώρας. Εκμεταλλευτείτε το!

Στα νοσοκομεία δεν αποκλείεται να ταλαιπωρηθείτε. Σε κάθε περίπτωση θα σας ζητηθεί ταυτότητα και κατά πάσα πιθανότητα χρήματα (συνήθως ελάχιστα, όταν μιλάμε για δημόσιο νοσοκομείο) 

Ένα λεξικό καθώς και απεριόριστη ψυχραιμία δεν έβλαψαν ποτέ κανένα. 

Όλα αυτά βέβαια αν δεν καταφέρετε να αποφύγετε κάποιο δυσάρεστο γεγονός. 

Η πρόληψη και αποφυγή είναι πάντα ο καλύτερος δρόμος...