H πόλη Antakya / Hatay (Αντιόχεια στα ελληνικά) είναι ένα από τα λαμπρότερα παραδείγματα όχι ανεκτικότητας αλλά πλήρους αποδοχής της διαφορετικότητας των ομάδων που συγκροτούν τον πληθυσμό της πόλης.
Δίπλα τόσο στη Συρία όσο και στη Μεσόγειο, η πόλη μοιάζει να μην έζησε πολέμους, δημοκρατία, τρομοκρατία. Το παζλ των θρησκειών αλλά και των διαφορετικών καταγωγών και η αρμονία μεταξύ των κοινοτήτων κάνουν τον επισκέπτη να νομίζει πως βρίσκεται στην οθωμανική αυτοκρατορία την περίοδο της ακμής της. Τα μίση, η κριτική, οι προκαταλήψεις, απλά δεν έχουν καμία θέση εδώ.
Η προτεσταντική εκκλησία είναι συνήθως κλειστή, αλλά οι επισκέπτες μπορούν να ζητήσουν από τον υπεύθυνο να τους ανοίξει ανά πάσα στιγμή.
Η ορθόδοξη εκκλησία είναι και η πιο πολυάριθμη χριστιανική κοινότητα με περίπου 7000 πιστούς. Η φωτογραφία επάνω είναι ένα μόνο από τα δείγματα αλληλοκατανόησης:η ορθόδοξη εκκλησία της πόλης εύχεται χαρούμενο μπαϊράμι στους μουσουλμάνους συμπολίτες. Κάτω, η ορθόδοξη εκκλησία κατά την είσοδο στην αυλή.
Η αρχή της περιήγησης στην πόλη γίνεται με το τζαμί. Από εκεί μας παροτρύνουν να επισκεφτούμε την καθολική εκκλησία (φωτογραφία κάτω) με την οποία το χωρίζει μόνο ένας μαντρότοιχος.
Φτάνουμε λοιπόν στην καθολική εκκλησία (70 οικογένειες στην πόλη) και πιάνουμε την κουβέντα με την υπεύθυνη. Μας δίνει κάποιες βασικές πληροφορίες για την κάθε θρησκευτική κοινότητα και μας παροτρύνει να περάσουμε από την προτεσταντική και την ορθόδοξη εκκλησία.
Το τέλος της μέρας μας βρίσκει σε ένα άλλο τζαμί στο κέντρο της πόλης όπου παρακολουθούμε την ομαδική προσευχή για την έναρξη της γιορτής της θυσίας. Η επόμενη μέρα δυστυχώς δεν κυλά εξίσου όμορφα. Η εκκλησία του Αγίου Πέτρου (η πρώτη φανερή εκκλησία του κόσμου) είναι κλειστή λόγω γιορτών. Το ίδιο και το ιστορικό μουσείο και οι περισσότερες αγορές. Τρώμε λοιπόν το künefe μας (φωτογραφία κάτω) το οποίο δεν φημίζεται άδικα, παίρνουμε το δισάκι μας και κινούμε για αλλού.
No comments:
Post a Comment