Έφεσος

Καιρός λοιπόν να επανέλθουμε στις καλοκαιρινές διακοπές και τα παράλια.

Από τη Σμύρνη πάμε (με τραίνο) στο Selçuk και από εκεί με dolmuş στον αρχαιολογικό χώρο. Η ζέστη πολλή, ο κόσμος περισσότερος και  οι Έλληνες τουρίστες πανταχού παρόντες. Ξεκινάμε λοιπόν με το αμφιθέατρο. Εντυπωσιακό και σε σχετικά καλή κατάσταση.

Βγαίνοντας κατευθυνόμαστε στην εκκλησία της Εφέσου, άλλη μια από τις εκκλησίες της Αποκάλυψης.

Τριγυρνάμε στα χαλάσματα με την απογοήτευση εμφανή στα πρόσωπά μας. 

Αποφασίζω να κάνω την αρχή και ρωτάω "Πώς σας φάνηκε;"  "Ε, εντάξει. Καλά είναι δηλαδή, όχι ότι δεν είναι καλά...Αλλά...Ξέρω και εγώ;" "Εγώ το περίμενα καλύτερο" "Εγώ το περίμενα διαφορετικό" . Ακολουθούν διάφορα σχόλια, ώσπου κάποιος λέει το προφανές: "Εγώ είχα την εντύπωση ότι αυτό με τα αγάλματα που έχει πάνω το εισιτήριο θα είναι εδώ" (την είσοδο της Βιβλιοθήκης) 

"Ναι ναι και εγώ"  "Πάμε να ρωτήσουμε πού είναι!" Γυρνάμε λοιπόν στην είσοδο και ρωτάμε. Μας στέλνουν σε λάθος κατεύθυνση. Εκεί συναντάμε μερικούς εργάτες στη  ανασκαφή. 

Μας στέλνουν στη σωστή κατεύθυνση (η οποία τελικά περνάει μ έ σ α από το αμφιθέατρο) 

Τώρα μάλιστα! Βιβλιοθήκη, δεκάδες αγάλματα στοιχισμένα δεξιά και αριστερά του μονοπατιού, ένα δεύτερο μικρό αμφιθέατρο....

Μ'αυτά και μ'αυτά φτάνουμε στην άλλη πλευρά του αρχαιολογικού χώρου, όπου υπάρχει και έξοδος. Κάνουμε το λάθος να βγούμε από εκεί και συνειδητοποιούμε ότι τα dolmuş δεν φεύγουν από εκεί αλλά από την άλλη άκρη του αρχαιολογικού χώρου. Οι πάντα πρόθυμοι ταξιτζήδες μας ενημερώνουν ότι η τρίλεπτη διαδρομή θα μας κοστίσει 20 λίρες. Τι να κάνεις; Εδώ που φτάσαμε μπαίνουμε και γυρνάμε στο Selçuk. Μας αφήνει στο σταθμό των λεωφορείων από όπου μετά από μερικά λεπτά φεύγουμε για το χωριό Şirince.